Η 20η Νοεμβρίου 1912, ημέρα Τρίτη και παραμονή της Εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου (προς τιμήν της οποίας είναι αφιερωμένος ο ενοριακός ναός της Θερμής) θα παραμείνει ιστορική για τους κατοίκους του χωριού. Είναι η μέρα που οι απελευθερωτικές Δυνάμεις θα εισέλθουν θριαμβευτικά στη Θερμή της Λέσβου βάζοντας τέλος στη μακρόχρονη τουρκική κατοχή από το 1462...
Η ελευθερία για το χωριό ήρθε από τη θάλασσα. Το μικρό και παραμελημένο λιμανάκι της Θερμής θα γνώριζε τη μέρα αυτή τη μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να του επιφυλάξει η ιστορία. Στις 9 το πρωί εθεάθη από μακριά το οπλιταγωγό «Μυκάλη» να πλέει ανοικτά των παραλίων της περιοχής. Τα μάτια όλων, εναγωνίως στραμμένα σ’ αυτό, προσπαθούσαν να μαντέψουν την πορεία του. Ξαφνικά, η πλώρη του πλοίου στρέφεται αργά προς την παραλία του χωριού και σε λίγα λεπτά αγκυροβολεί μπροστά στο μικρό λιμάνι. Ο ενθουσιασμός των κατοίκων είναι απερίγραπτος. Οι πάντες με έξαλλο ενθουσιασμό και εν μέσω κουδωνοκρουσιών και συριγμών του πλοίου προστρέχουν στην παραλία για να υποδεχτούν το μικρό άγημα των πεζοναυτών που αποβιβάζονταν στο μεταξύ, στη μικρή αποβάθρα του λιμανιού υπό τη διοίκηση του υπαξιωματικού Ματάκια. Στην πομπή που σχηματίζεται με πορεία προς το χωριό προηγούνται οι ιερείς παπά – Χριστοφόρου και παπά Δανιήλ κρατώντας στα χέρια τους τεράστιες ελληνικές σημαίες ενώ πίσω τους ακολουθεί το στρατιωτικό άγημα πλαισιωμένο από πλήθος κόσμου. Στην είσοδο του χωριού η υποδοχή είναι ανάλογη της περίστασης. Το πλήθος ραίνει τους πεζοναύτες με λουλούδια και ρύζι ενώ η πομπή κατευθύνεται προς την Εκκλησία. Μετά από μια σύντομη δοξολογία «καθ’ ήν τα όμματα πάντων εβρέχοντο εκ δακρύων χαράς αφάτου» το άγημα κατευθύνεται στην αγορά όπου ο αξιωματικός παρουσία της δημογεροντίας του χωριού και των υπολοίπων κατοίκων διαβάζει την επίσημη προκήρυξη της κατάληψης του χωριού από τον ελληνικό στρατό. Οι προκηρύξεις αυτές, γραμμένες στην ελληνική και τουρκική γλώσσα τοιχοκολλούνται σε διάφορα σημεία της αγοράς. Η μεταγλώττιση των προκηρύξεων έγινε εκείνη τη στιγμή από τους Τούρκους προκρίτους του χωριού αφού προηγουμένως έλαβαν τη διαβεβαίωση από τον Έλληνα αξιωματικό ότι θα γίνουν σεβαστά η τιμή, η ζωή και η περιουσία των Τούρκων της Θερμής.
Το άγημα αφού καταλείπει στο χωριό τέσσερις πεζοναύτες υπό τη διοίκηση του διόπου κ. Πανά, επιστρέφει στο οπλιταγωγό «Μυκάλη». Μαζί τους επιβιβάζεται και επιτροπή του χωριού για να ευχαριστήσει τον κυβερνήτη και τους αξιωματικούς τους πλοίου.
* Από τις εφημερίδες «Σάλπιξ» και «Λαϊκός Αγών» και από το περιοδικό «Χαραυγή».
Πηγή: Το βιβλίο «ΘΕΡΜΗ μία μικρή κώμη με ιστορία 5.000 ετών» του Γεωργίου Π. Διγιδίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου