Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Παραδοσιακά επαγγέλματα που χάθηκαν

Δουλειές που δεν είναι πλέον απαραίτητες, επαγγέλματα που χάθηκαν στον χρόνο και μία Ελλάδα διαφορετική απ' ότι είναι σήμερα. Τα παρακάτω επαγγέλματα είναι ένα ταξίδι στα παλιά...
 
Ο αγωγιάτης ήταν αυτός που πραγματοποιούσε ιδιωτικές μεταφορές από ανθρώπους έως εμπορεύματα. Η πληρωμή του λεγόταν αγώγι.
Ο γανωτής ήταν εκείνος που έβαφε τα διάφορα αντικείμενα της κουζίνας, κουτάλια, πηρούνια ή κατσαρόλες, έτσι ώστε να μην οξειδώνονται και να προκαλούν δηλητηριάσεις στους ανθρώπους που τα χρησιμοποιούσαν.
Ο νερουλάς, ένα επάγγελμα που χάθηκε όταν το νερό ήρθε σε κάθε σπίτι. Ήταν εκείνος που τροφοδοτούσε τους κατοίκους με νερό και λειτουργούσε με πελατεία.
Ο πεταλωτής ήταν εκείνος που έβαζε πέταλα στα ζώα, τα γαϊδούρια ή τα μουλάρια.
Ο σαμαράς έφτιαχνε τον απαραίτητο εξοπλισμό για τα μουλάρια, έτσι ώστε να μπορούν να μεταφέρουν ανθρώπους. Το σαμάρι ήταν κατασκευασμένο από σανίδια τα οποία έφτιαχνε με τέτοιο τρόπο ώστε να αγκαλιάζουν την πλάτη του ζώου.
Ο καλαθάς, άλλο ένα επάγγελμα παλιό, που σε μερικές περιοχές υπάρχει ακόμα. Ο καλαθάς έβρισκε καλάμια από τις όχθες των ποταμών, ή των λιμνών, τα έκοβε, τα έπλενε, τα στέγνωνε στον ήλιο κι έπειτα τα έσχιζε σε λωρίδες που έπλεκε.
Ένα επάγγελμα που σήμερα τείνει να εξαφανιστεί είναι της κεντήτρας. Ήταν εκείνη που δημιουργούσε περίτεχνα σχέδια πάνω στο ύφασμα κατόπιν παραγγελίας. Σήμερα υπάρχουν οι μηχανές που αντικατέστησαν αυτή την τέχνη.
Ο λούστρος, ο άνθρωπος που γυρνούσε από γειτονιά σε γειτονιά, καθάριζε τα παπούτσια των ανθρώπων. Είχε ένα ξύλινο κασελάκι που στις πλαϊνές του θήκες είχε τις μπογιές των παπουτσιών και τις βούρτσες του.
Ο γαλατάς φόρτωνε τα γκιούμια του με το φρέσκο γάλα πάνω στο γαϊδουράκι και ξεκινούσε για την πόλη που δεν είχαν ζώα για να αρμέξουν το γάλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου