Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Περιπατητική διαδρομή

Πύργοι Θερμής – ΛΕΣΒΟΣ
Εξερευνώντας τον φυσικό πλούτο του χωριού, ο λάτρης του περιπάτου, της περιήγησης και της παρατήρησης, μένει εκστατικός από τον θαυμάσιο συνδυασμό των οικισμών, που περιβάλλονται από την θάλασσα, τους κάμπους και τις βουνοσειρές των ελαιώνων, την πλούσια βλάστηση των κάθε είδους φυτών, ανθέων και λουλουδιών, την εύμορφη παρουσία πουλιών, ζώων και ερπετών. Τα πολυάριθμα παλιά μονοπάτια και οι μικροί δρομίσκοι οδηγούν τον διαβάτη σε διαδρομές που συνδέουν αρμονικά τις ομορφιές των ακρογιαλιών με τα βουνά, τα δάση της ελιάς, τους παραδοσιακούς πύργους και τα αρχαία, που ο χρόνος άφησε τα σημάδια του έντονα χαραγμένα πάνω στα τοπία...

 Ονειρώδεις εικόνες με εξωκλήσια, πηγές και βρύσες, μαντριά, απέραντα λιοχώραφα, ολάνθιστη γη, προσδίδουν μια εντυπωσιακή διάσταση σε όλους τους χώρους.
Η διαδρομή σ’ αυτή τη αναζήτηση αρχίζει από την κεντρική πλατεία του χωριού, την «Πλατεία Μικρασιατών» όπως ονομάζεται, αφού ο οικισμός που την περιβάλλει χτίστηκε με τον ερχομό των προσφύγων, κυρίως από το Αϊβαλί, το 1922. Ένας λιθόστρωτος δρόμος οδηγεί προς την παραλία, το «Κανόνι», πλάι στις καλαμιές και από ’κει δίπλα στο κύμα, τα βότσαλα και την άμμο ακολουθούμε παραλιακά την πορεία προς τα «Καμίνια», παρέα με τα κεφαλόπουλα που αφήνονται ξαφνιασμένα στον αφρό της θάλασσας. Αγναντεύοντας τα Μικρασιατικά παράλια, διαπερνούμε τα παλιά μποστάνια και τους μπαχτσέδες, ακολουθώντας τον δρόμο προς το εξωκλήσι του Άη Γιάννη του Θεολόγου, στα «Πετραλώνια» όπου αλέθονταν παλιά τα σιτάρια. Ένα μικρό μονοπάτι οδηγεί στους «Κάτω Πύργους», που δεσπόζουν επιβλητικοί από τον 17ο αιώνα οι παλιοί πύργοι, καί στέκουν αγέρωχοι στη δίνη των αιώνων. Συνεχίζοντας την πορεία μας, μπαίνουμε στους ελαιώνες από τον δρόμο προς τον Άγιο Νικόλαο, περνώντας πλάι από το μικρό γεφυράκι, που από κάτω διέρχεται ο χείμαρρος της «Λυκούκτσαινας» και ακολουθούμε τον δρόμο αριστερά προς τα Μσούνια. Στην πρώτη διακλάδωση προχωράμε προς τα Σιβιανά, τον Βυζαντινό οικισμό με τα λιγοστά σπίτια και την εκκλησιά της Αγίας Θέκλας. Τα περιποιημένα χωράφια, τα πετρόχτιστα σέτια, τα αρωματικά φυτά που κατακλύζουν τον τόπο, καθώς και τα κοπάδια των προβάτων που βόσκουν αμέριμνα, δίνουν ένα ιδιαίτερο τόνο και χαρακτηρίζουν την περιοχή. Ο χωματόδρομος της Λαγκάδας, στη βουνοπλαγιά της «Μανιόρας», οδηγεί προς το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Μια παράκαμψη αριστερά βγάζει στην περιοχή της «Ντεριού» και στο «Τουρλί». Εκεί συναντούμε το δασάκι της «Γιάκιμ», με τα πουρνάρια και τους βράχους, απ’ όπου ένα ανηφορικό μονοπάτι σε ξαναβγάζει στο δρόμο του Αγίου Ραφαήλ που είναι πλέον μπροστά μας για να προσκυνήσουμε και να ξεδιψάσουμε.
Από εκεί, το διπλό μονοπάτι της «Καστανιάς» ή του «Αναλή», που η πανοραμική θέα ξεκουράζουν και αναζωογονούν τον διαβάτη, οδηγούν προς τον Άγιο Προκόπη, απ’ όπου πηγάζουν τα νερά του χωριού. Από τα Μπαγιρέλια, ο δρόμος κατευθείαν σε βγάζει στον οικισμό των «Πάνω Πύργων», στην Παναγία Τρουλωτή που κτίστηκε το 802μ.Χ από την εξόριστη αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία. Ο κατηφορικός λιθόστρωτος δρόμος και μια αμπασά δίπλα στον Πύργο του Κατσάνη, σε κατευθύνει προς τα «Γιάργια», όπου είναι οι οικισμοί της αρχαίας Θερμής, χρονολογημένοι από το 3.000 π.Χ. Από το Αρχαιολογικό μουσείο, επιστρέφουμε πίσω στο κέντρο του χωριού, ολοκληρώνοντας την περιήγησή μας στο μαγευτικό αυτό μέρος, έχοντας χαρεί την ωραιότητα της φύσεως και των τοπίων.
Στρατής Ανδριώτης

1 σχόλιο: