Από τη θάλασσα στο… πριόνι

Κι όμως θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ένα ναυτικό μουσείο

Οι φωτογραφίες της μετατροπής ενός περήφανου αλιευτικού σκαριού σε ένα σωρό ξύλων που παρουσίασε παλαιότερα η εφημερίδα τα «Αιολικά Νέα», σίγουρα δεν είναι ευχάριστες εικόνες. Αν μη τι άλλο, προκαλούν πόνο και βέβαια δεν μας τιμούν σαν τόπο που ξέρει και εκτιμά το παρελθόν του, ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτό είναι ανεπανάληπτο. Δεκάδες σκαριά σαν το «Δημήτρης» που "σφάχτηκε" στο λιμάνι της Θερμής, είχαν την "τύχη" της απόσυρσης στη Λέσβο...

 Έναντι μικρής αποζημίωσης τα σκάφη, ξύλινα στο σύνολό τους και με ηλικία 25 μέχρι και 60 χρόνων βγήκαν στην ξηρά και κόπηκαν στα πλαίσια της προσπάθειας μείωσης της αλιευτικής δραστηριότητας στο Αιγαίο από σκάφη μικρομεσαίου –όπως χαρακτηρίζεται- μεγέθους λόγω των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που υποτίθεται ότι προκαλούν.

Τα σκάφη αυτά, στο σύνολό τους, κόπηκαν, ενώ όρος για την είσπραξη του χρηματικού ποσού της απόσυρσης από τον αλιέα ήταν η κοπή στα δύο τουλάχιστον του σκάφους, παρουσία των εκπροσώπων του αρμόδιου Υπουργείου Γεωργίας. Γεγονός βέβαια είναι ότι πολλά από τα σκάφη αυτά θα μπορούσαν να διατηρηθούν. Γνώστες του όλου προβλήματος τόνιζαν χθες στα "Αι. Ν." ότι τα σκάφη θα μπορούσαν να μην κοπούν και να φυλαχθούν σε κάποιον ειδικά διαμορφωμένο χώρο να εκτεθούν σαν ζωντανά σημάδια της ναυτικής ιστορίας του Αιγαίου. Κι αυτό γιατί πολλά από αυτά ήταν μοναδικά, χαρακτηρίζουν δε τους καραβομαραγκούς και την ιδιαίτερη τέχνη και τεχνική τους, στο βόρειο Αιγαίο.

«Είναι λυπηρό η ιστορία της Λεσβιακής ναυτοσύνης και αλιείας να κόβεται και να καίγεται", είπε στα "Αι. Ν." ο Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας, Πολιτισμού, Νεολαίας και Άθλησης κ. Παύλος Τζαννέτος. «Μπορούμε να σώσουμε κάποια από αυτά τα σκάφη και κατάλληλα να τα προστατέψουμε μέχρις ότου να δημιουργήσουμε έναν τέτοιο χώρο όπου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν Μουσείο Ναυτικής Ιστορίας.. με στόχο να βρεθεί η φόρμουλα αυτή που θα μας επιτρέψει τα σκάφη αντί να κόβονται και να καίγονται, να περνούν στην ιδιοκτησία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ή κάποιου φορέα όπως είναι τα Πολύκεντρα των κοντινών στη θάλασσα χωριών της Λέσβου. Επαναλαμβάνω, αυτό μέχρι που να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα Ναυτικό Μουσείο».

Εδώ να προσθέσουμε ότι η μέχρι τώρα πρακτική της μη αξιοποίησης της μοναδικής ευκαιρίας του νησιού για δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής -τουλάχιστον- για ένα Μουσείο Ναυτικής Ιστορίας στέρησε τη Λέσβο και από ένα κειμήλιο. Τη βάρκα -μνημείο της Μικρασίας που όπως τα "Αι. Ν." είχαν παρουσιάσει πριν χρόνια, πέρασε μαζί με τους πρόσφυγες Μικρασιάτες ιδιοκτήτες της στη Μυτιλήνη το 1922. Η βάρκα αυτή, μοναδική στο βόρειο Αιγαίο με πλατιά καρίνα, βρίσκεται πια σήμερα στο Μουσείο της Νέας Φώκαιας στην Ανάβυσσο Αττικής.

Από την εφημερίδα «Αιολικά Νέα»