Σε μικρή απόσταση από τις ακτές της Θερμής στη Λέσβο, βρίσκεται θαλασσοδαρμένη η βραχονησίδα «Βενιζέλος», το νησάκι που μοιάζει σα φουνταρισμένο πλεούμενο καταμεσί στο πέλαγος. Μοναχικό και απόμακρο από τις στεριές, λούζεται στα κύματα του Αιγαίου και χαριεντίζεται με τους κάθε λογής ανέμους που φυσούν κάθε εποχή. Κυκλωμένο από τις μανιασμένες και άλλοτε γαληνεμένες θάλασσες, τις βάρκες και τα καΐκια που ψαρεύουν στους ψαρότοπους τούτους, λες και κάποιο θεϊκό χέρι το τοποθέτησε σε αυτό το σημείο του πελάγους, σαν μια εξαίσια ζωγραφιά για να σπάει τη μονοτονία του...
Σ’ αυτό το νησάκι συμβαίνει κάθε χρόνο κάτι το εκπληκτικά αξιοπρόσεκτο, που έχει να κάνει με τον ερχομό των γλαρονιών, κάτι που το γνωρίζουν και το διηγούνται μερικοί ντόπιοι παλιοί ψαράδες, οι οποίοι έχουν ζήσει άπειρες θαλασσινές εμπειρίες, παρατηρώντας με αθώο και φυσικό τρόπο το καθετί γύρω τους. Αναπόστατο κομμάτι αυτής της θαλασσινής ζωής που βιώνουν σ’ αυτό τον τόπο είναι τα θαλασσοπούλια, που δεν αποχωρίζονται τη θάλασσα και τα ξερονήσια, παραμένοντας δεμένα μαζί τους παντοτινά. Είναι παράξενο τούτο το θέαμα, να υπάρχουν πουλιά που αγαπούν τόσο πολύ τη θάλασσα πετώντας συνεχώς πάνω από τον ουρανό της, συντροφεύοντας τα καΐκια με τους ψαράδες, κατοικώντας πάνω στα όμορφα τούτα ερημονήσια, τρεφόμενα κυρίως με ψάρια.
Στο νησί της Θερμής έρχονται κάθε χρόνο από την Ανταρκτική, κατά την ανοιξιάτικη μετανάστευσή τους στις 6 και 7 Απριλίου, τα παράξενα τούτα πουλιά που κατάγονται από την οικογένεια των γλάρων. Τα ονομάζουν γλαρόνια και ζουν έως και 34 χρόνια. Οι επιστήμονες τα χωρίζουν σε οκτώ είδη αυτά που επισκέπτονται την Ελλάδα και λένε ότι διανύουν 80.000 χλμ. κάθε φορά που μεταναστεύουν, ξεκινώντας από το νότιο άκρο της γης. Οι θαλασσινοί τα ονόμασαν γλαρόνια διότι μοιάζουν πολύ με τους γλάρους, αλλά τούτο το είδος των θαλασσοπουλιών είναι κάτι μικρόσωμα ανάλαφρα πουλιά με κόκκινο ράμφος που όταν έρθουν σε τούτους τους τόπους, διώχνουν από το νησάκι τα άλλα είδη πουλιών, τις καραμπλάκες, τους κόρακες και όσα άλλα πουλιά βρεθούν εκεί, ώστε να είναι ασφαλή και κατοικούν ομαδικά για να προφυλάσσονται από κάθε αισθανόμενη απειλή. Τα ζευγάρια που αχώριστα μένουν σ’ όλη τους τη ζωή μαζί, αναγνωρίζοντας το ταίρι τους από έναν χρωματιστό κύκλο γύρω από το μάτι τους, αναζητούν επίμονα τις καλύτερες θέσεις πάνω στο νησάκι, ώστε μέσα στις διάφορες τρύπες που μοιάζουν σαν λαγούμια και στις μικρές σπηλιές να φτιάξουν επιλεκτικά τις φωλιές, εκεί όπου τα αρσενικά διαλέγουν τον καλύτερο τόπο για να αποθέσουν τα αυγά τους τα θηλυκά ταίρια τους μετά το ζευγάρωμα και να γεννήσουν τα μικρά γλαρονάκια. Την περίοδο αυτή είναι απίθανο να μπορέσει κάποιος άνθρωπος να πλησιάσει στο νησί, διότι τα γλαρόνια αντιλαμβανόμενα τον κίνδυνο από την «εχθρική» παρουσία, επιτίθενται ακόμα και στους ανθρώπους για εκφοβισμό!
Το ότι επιλέγουν τούτα τα μέρη για να γεννήσουν σημαίνει ότι είναι ιδανικές οι κλιματικές και οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτό τον τόπο. Με το αέρινο και χαριτωμένο πέταγμά τους, τις επιδέξιες κινήσεις των σπαθάτων φτερούγων τους και τους περίτεχνους ελιγμούς, διασχίζουν γρήγορα τις αποστάσεις ψάχνοντας για να τραφούνε, καυγαδίζοντας για ένα ψάρι, φλερτάροντας με έναν παραμυθένιο τρόπο αφού τα νεαρά θηλυκά γλαρόνια ψάχνουν το ταίρι τους αφ’ υψηλού και με παροιμιώδεις κινήσεις αποκαλύπτουν τον έρωτά τους στα αρσενικά της αρεσκείας τους που ανταποκρίνονται με ενδοιασμούς!
Αν και σπάνια κολυμπάνε, πίνουν θαλασσινό νερό αποβάλλοντας το αλάτι και ορμάνε με γρήγορες κινήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας μόλις δουν ψάρια, επιλέγοντας τα κεφαλόπουλα που εντοπίζουν στο λιμάνι της Θερμής, καθώς και την αθερίνα. Οι βουτιές και τα παιχνιδίσματά τους είναι παροιμιώδη και καθώς σουρουπώνει καλεί το ένα γλαρόνι το άλλο για να επιστρέψουν στο νησάκι. Όταν γεννηθούν και ξεπεταχτούν τα μικρά παράξενα τούτα πουλιά με το χαρακτηριστικό τιτίβισμά τους, μαθαίνοντας να πετούν και να βρίσκουν μόνα την τροφή τους, φεύγουν όλα μαζί από το νησί, το πολύ μέχρι τις 15 Αυγούστου, πηγαίνοντας ξανά στα αγαπημένα μέρη τους, πετώντας προς τις βόρειες ψυχρές χώρες της γης, την Γροιλανδία και την Σιβηρία, για να βρουν τον ιδανικό καιρό που επιθυμούν καί να ζήσουν τον υπόλοιπο χρόνο, μέχρι να ξαναρθούν την επόμενη άνοιξη και να γεμίσουν με την ιδιάζουσα παρουσία τους το νησάκι και τις γύρω θάλασσες του Αιγαίου.
(Από διήγηση του αλιέα Θεοδώρου Κ. Κατσαρού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου