Νανουρίσματα

Νανά που το κουνούσανε
τρεις αδερφές κι η μάνα
δεν το ’φταναν αυτές οι τρεις
μον’ πήραν παραμάνα


Κοιμήσου και παρήγγειλα
στην Πόλη τα προικιά σου
στη Βενετιά τα ρούχα σου
και τα διαμαντικά σου...



Έλα ύπνε και πάρε το
και πάντο στους μπαξέδες
και γέμισε τις τσέπες του
ρόδα και καντιφέδες


Ο ύπνος τρέφει τα παιδιά
κι η γειά τα μεγαλώνει
κι η κυρά η Παναγιά
Τα καλοξημερώνει


Νανά, νανά, να κοιμηθεί
νάρτ’ η γιαγιούλα να του βρει
τα μάτια τ’ άνου κάτου


Ιγώ του μικρουλάκι μου
δεν το παντρεύω ακόμα
αν δεν μι φέρειν προξενιά
από τη Βαβυλώνα


Κοιμήσου με την Παναγιά
κι μι τουν Άγιου Γιάννη
κι μι τουν φίλον του Χριστού
τον πόνο του να γειάνει


Νανά, νανά, να καρπούζια
να παιδάκια σαν τα μπούζια


Νανά, νανά, να μελιτζάνες
να κουπέλες σαν νταρντάνις


Την κόρη μου θα την παντρέψω
και θα την νοικοκυρέψω


Θα της δώσω ένα σπίτι
σαν της όρνιθας τη κοίτη
Θα της δώσω για προικιά
ένα κόσκινο κουκιά


Θα της δώσω ένα αμπέλι
ότ’ χωρά λαγός και μπαίνει
Θα της δώσω πάσα πάσα
σκορδοδρέπανα και πράσα


Νανά του Ρήγα το παιδί
του βασιλιά το ‘γγόνι
Να τόξερε η βασίλισσα
Πού ’ταν δικό της ’γγόνι


Να καν’ την κούνια του χρυσή
φασκιά μαλαματένια
Να κάν’ κι τα πανάκια του
να είναι διαμαντένια