Τσικνοπέμπτη

Την Πέμπτη ημέρα της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου, πολύς κόσμος, Χριστιανοί και μη, τρώνε την ημέρα αυτή κρεατικά, έχοντας εθυμοτυπικά θεσπίσει σαν γιορτή αυτή την ημέρα, αν και δεν είναι γιορτή, χωρίς να ξέρουν οι περισσότεροι για πιο λόγο γίνεται αυτή η κρεατοφαγία. Υπάρχουν δε και μερικοί ψευδοφιλόσοφοι και παριστάμενοι τους ιστορικούς, οι οποίοι αναζητούν τις ρίζες αυτού του λεγόμενου ως εθίμου στις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων αν και δεν έχει καμία σχέση με τελετές.
Την ημέρα αυτή επειδή όλα τα χριστιανικά σπίτια ψήνουν κρέας και ο καπνός, δηλαδή η τσίκνα, είναι διάχυτη παντού, δώθηκε και η ονομασία στην ημέρα που ονομάστηκε Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη και η οποία σε πολλούς κοιλιόδουλους, λαίμαργους και γαστρίμαγους έγινε αφορμή για κατ' επέκταση γλέντι και ξεφάντωμα, παραποιώντας την έννοια της κρεοφαγίας την παρούσα ημέρα, που έγκειται στο γεγονός ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί παύουν από την επόμενη μέρα να τρώγουν κρέας λόγω της επερχόμενης Μεγάλης Τεσσαρακοστής...

Όντως, το πραγματικό νόημα της ημέρας αυτής είναι ότι πρόκειται για την τελευταία ημέρα που οι Χριστιανοί τρώνε κρέας, για το λόγο ότι κρέας θα ξαναφάνε το Πάσχα μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Και αυτό συμβαίνει διότι για τους Χριστιανούς που την προσεχή Κυριακή των Απόκρεω, θα κοινωνήσουν στην Εκκλησία πρέπει να μεσολαβήσει αποχή από το κρέας, και δεδομένου ότι την Παρασκευή δεν τρώνε ούτως ή άλλως κρέας, μεσολαβεί έτσι το τριήμερο ως την Κυριακή που τηρούν νηστεία. Επειδή λοιπόν, και την επόμενη εβδομάδα της Τυρινής (την τελευταία εβδομάδα πριν μπούμε στη Σαρακοστή) δεν τρώνε πάλι κρέας καθώς και τις ημέρες της Αποκριάς που πάλι δεν καταλύουμε κρέας, όπως το δηλώνει και η λέξη Απόκρεω, που σημαίνει αποχή απο το κρέας, αν και για όσους τους βολεύει κοιλιοδουλικά έχει μετατραπεί σε ξεφάντωμα και κάνουν όλα τα ανάποδα, αν και πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να τρώνε τα πάντα και να ζουν στο δικό τους κόσμο ολογυρίς το χρόνο. Απλούστατα βρίσκουν αφορμές για να εκδηλώνουν τα γαστριμαργικά τους πάθη.
Το ζητούμενο όμως είναι: όπως τηρούν οι άνθρωποι τις συνήθειες που περιέχουν "φαγί", να τηρούν και τις παραδόσεις που έχουν να κάνουν με νηστεία, η οποία είναι παθοκτόνος και όχι σωματοκτόνος!