Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Τα Σιβιανά καί ο Μπαρμπαρόσα


Τα Σιβιανά είναι ένας μικρός οικισμός στην δυτική πλευρά των Πύργων Θερμής της Λέσβου και σ’ αυτόν συναντώνται σήμερα ερείπια, λιγοστά σωζόμενα παλιά κτίσματα, μερικά νεοαναγειρόμενα σπίτια και η εκκλησία της Αγίας Θέκλας που πιθανότατα ο συγκλονιστικός βίος της συνήρπασε τους Χριστιανούς παλαιότερων εποχών οι οποίοι έχτισαν τον μικρό αυτό ναό σε τόπο αθέατο, που τον περικλείουν οι φυσικές κοιλότητες και τα υψώματα των λόφων...
 Η περιοχή πήρε το όνομα από τη λέξη «Συφειανά» που σημαίνει τον τόπο που τρέφονται οι σύες δηλαδή την μάνδρα των χοίρων. Αποτελούσε από την Βυζαντινή περίοδο, μικρή οικιστική μονάδα κοντά στους Άνω Πύργους και επί τουρκοκρατορίας εθεωρείτο τουρκοχώρι διότι στον τόπο αυτό ήρθαν Τούρκοι όταν κατέλαβαν το νησί επειδή υπήρχαν τα εκλεκτότερα και αποδοτικότερα ελαιοκτήματα και χωράφια, τα οποία πήραν μεν στην κατοχή τους αλλά τα καλλιεργούσαν οι υπόδουλοι Έλληνες Χριστιανοί γιατί οι Τούρκοι μπέηδες δεν γνώριζαν την δουλειά, ήταν οκνοί και ενδιαφέρονταν μόνο για τον παρά! Σταδιακά οι Έλληνες δουλευτές που ήξεραν πολύ καλά να δουλεύουν τη γη, επικράτησαν έχοντας καλές σχέσεις με τους μπέηδες, αναγνωρίζοντας την ισχύ που είχαν, διότι εκείνοι ήταν που επηρέαζαν τις αρχές του νησιού με αποτέλεσμα τα Σιβιανά και η περιοχή της Θερμής να θεωρούνται προνομιούχες καί ευνοούμενες. Οι Τούρκοι εμπιστευόντουσαν τους Έλληνες που ήταν πλέον τα αφεντικά και με την διπλωματία τους μπορούσαν να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα και να τηρούν τα της Ορθοδόξου πίστεως. Επίσης, κατόρθωσαν να αγοράζουν κτήματα, έτσι ώστε οι Τούρκοι να μετεγκατασταθούν στο χωριό της Θερμής καί τα Σιβιανά να ερημώσουν.

Σύμφωνα με τουρκικές πηγές, στα Σιβιανά γεννήθηκε ο πιο ξακουστός μεγαλοκουρσάρος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα που διαδέχθηκε τον επίσης πειρατή αδερφό του Χορούκ που σκότωσαν οι Αλγερινοί. Τα δύο αδέλφια ονομάστηκαν από τους Φράγκους «Μπαρμπαρόσηδες» γιατί είχαν κόκκινα γένια. Ο πατέρας τους ήταν τσουκαλάς χριστιανός που είχε τουρκέψει και ονομάστηκε Γιακούπ. Όταν ο Χαϊρεντίν έγινε μπέης της Αλγερίας, οι θάλασσες ήταν δικές τους. Ο Τούρκος κουρσάρος θα «δόξαζε» το ισλάμ, κουρσεύοντας επί 60 ολόκληρα χρόνια. Τρομοκρατούσε, σκότωνε και ύστερα καλόπιανε τον σουλτάνο στην Πόλη που τον έκανε μπεηλέρμπεη, δίνοντάς του 2000 γενίτσαρους για να κάνει ότι ήθελε! Σαν μεγαλοκουρσάρος που ήταν ονομάστηκε Χαϊρεντίν-ρεΐς, δηλαδή αρχηγός, σε μια εποχή που οι Ισπανοί ήταν κυρίαρχοι των θαλασσών και τους οποίους ο Μπαρμπαρόσα έδιωξε αρχικά απ’ την Αλγερία. Όταν έμπαινε το καλοκαίρι αρχινούσε το κούρσεμα των καραβιών, ειδικά αυτών που ερχόντουσαν με χρυσάφι απ’ την Αμερική. Το 1534 ο Μπαρμπαρόσα έφτιαξε 69 καράβια με δικά του σχέδια. Πολιτείες, νησιά, κάστρα της Ιταλίας, χωριά και καράβια, ρημαζόντουσαν και αρπαζόταν οι πραμάτειες καθώς και χιλιάδες σκλάβοι. Μέρος της λείας αποστελλόταν στον σουλτάν Σουλεϊμάν που ευχαριστιόταν. Ο Μπαρμπαρόσα προήχθη σε μέγα Ναύαρχο της τουρκικής αρμάδας και αφού δεν κατόρθωσε να πάρει την Κέρκυρα, ρήμαξε τα παράλια της Ιταλίας σφάζοντας, καίγοντας και αρπάζοντας σκλάβους. Το 1538 στην μεγάλη ναυμαχία με τον ναύαρχο Αντρέα Ντόρια στα νερά της Πρέβεζας, ο Μπαρμπαρόσα και οι αραπάδες νικάνε, βουλιάζοντας πλήθος καράβια των Δυτικών και γίνονται κυρίαρχοι των θαλασσών. Όταν το 1541 οι Ισπανοί επιχείρησαν ξανά να τα βάλουν με τον Μπαρμπαρόσα, συνετρίβησαν παθαίνοντας απίστευτη καταστροφή καί οι σκλάβοι που πιάστηκαν δεν χωρούσαν στις φυλακές. Έτσι, οι αραπάδες του Μπαρμπαρόσα θα εξουσίαζαν τις θάλασσες. Οι φαγωμάρες αναμεταξύ των μεγάλων της Ευρώπης επέτρεψαν την «βασιλεία των κουρσάρων» που οι πιο πολλοί ήταν Έλληνες που είχαν τουρκέψει. Μετά τη συνθήκη του σουλτάνου με τους Φραντσέζους, ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα πήγε στην Πόλη και ασχολήθηκε με την «ψυχή» του, χτίζοντας μεγαλοπρεπέστατο τζαμί, φτιάχνοντας σ’ αυτό και τον τάφο του. Το 1546 πέθανε και μετά την ταφή του, το πτώμα του βρέθηκε 4-5 φορές ξεθαμμένο, μέχρι που υπέδειξε ένας μάγος στους Τούρκους επίσημους να το ξαναθάψουν μαζί με ένα ψόφιο μαύρο σκύλο και έτσι ησύχασε!


Στρατής Ανδριώτης

2 σχόλια:

  1. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ19 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:36 π.μ.

    ΣΤΡΑΤΗ , ΜΗΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ? ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ, ΠΟΣΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΕΙΧΕ, ΑΝ ΕΙΧΕ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ.
    ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ.
    Για τον Άγιο Νικόλα απευθύνσου στο "Πρακτορείο" Βάσος Π... ξέρει πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή