Κάθε χρόνο στις 23 Ιουνίου, την παραμονή της εορτής του Γενεσίου του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε πολλά μέρη της χώρας μας, αναβιώνονται ως παλαιά έθιμα, τα κάψαλα καί την ίδια ή την επόμενη ημέρα «ανοίγεται» ο κλήδονας. Και οι δύο αυτές συνήθειες αποτελούν κατάλοιπα ειδωλολατρικών τελετών που γίνονταν στην αρχαιότητα και πήραν την μορφή εθίμου, διατηρούμενα διαχρονικά μέσα από παλιές παραδόσεις, που όμως όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές δεν γνωρίζουν τι ακριβώς εκφράζεται με τα όσα γίνονται και ειδικά ότι η ουσία των όσων διεξάγονται δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Χριστιανισμό...
Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.
σ.α.
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Από τη θάλασσα στο… πριόνι
Κι όμως θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ένα ναυτικό μουσείο
Οι φωτογραφίες της μετατροπής ενός περήφανου αλιευτικού σκαριού σε ένα σωρό ξύλων που παρουσίασε παλαιότερα η εφημερίδα τα «Αιολικά Νέα», σίγουρα δεν είναι ευχάριστες εικόνες. Αν μη τι άλλο, προκαλούν πόνο και βέβαια δεν μας τιμούν σαν τόπο που ξέρει και εκτιμά το παρελθόν του, ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτό είναι ανεπανάληπτο. Δεκάδες σκαριά σαν το «Δημήτρης» που "σφάχτηκε" στο λιμάνι της Θερμής, είχαν την "τύχη" της απόσυρσης στη Λέσβο...
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Θαλασσινό θυμίαμα
Σπιρτάδα του μυαλού και ζωντάνια του σώματος! Υγεία παντού. Το μεγαλείο του αθλητισμού. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι... Μα, μήπως και η θάλασσα τέτοια δεν ζητάει; Πως αλλιώς να την κάνεις κουμάντο, αυτή την απροσδόκητη θηλυκιά, άμα δεν έχει το νου σου, αλλά και το σώμα σου;..
Βγαίνω την μπούκα του λιμανιού. Ήρεμα πράγματα. Ρελαντί, ίσα-ίσα να πηγαίνει το σκάφος. Δεν είναι ο κανονισμός που δεν αφήνει το χέρι να σπρώξει το χειριστήριο. Είναι η γαλήνη που πρέπει να την απολαύσεις. Μα και να την σεβαστείς. Ασήμαντοι ήχοι, ανακατεύονται με την μονοτονία της μηχανής...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)