Χριστούγεννα

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Τις γιορτινές τούτες ημέρες, εδώ στο χωριό, οι άνθρωποι καθότι είναι απόγονοι Αϊβαλιωτών προσφύγων οι περισσότεροι, ζουν σύμφωνα με τις πατρογονικές παραδόσεις που πηγάζουν από την ζωή της Εκκλησίας και δίνουν πνευματική υπόσταση στον εορτασμό των Χριστουγέννων...
 Ένας εκ των προσφύγων, ο Φώτης Κόντογλου περιέγραφε τις συνήθειες αυτές στην αλησμόνητη πατρίδα τους, τις οποίες διηγιόντουσαν και μάθαιναν στα παιδιά και στα εγγόνια τους πολλοί απ’ αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους του χωριού, επιμένοντας να ζουν ως πραγματικοί Έλληνες.

Το λιομάζωμα του 1455

Διήγηση Ακινδύνου, Επιστάτη και υποτακτικού της Μονής Καρυών Θερμής (1433-1463)

Εκείνη τη χρονιά μπήκε ο χειμώνας όψιμος αλλά σκληρός. Ασταμάτητη κακοκαιρία με ανεμοβρόχια είχαν φέρει τους χτηματίες άνω κάτω. Για πολλούς είχε καθυστερήσει ανεπανόρθωτα τη σπορά, οι ελιές είχαν στρωθεί τάπητας κάτω από τα λιόδεντρα. Οι νοικοκυραίοι χτυπούσαν τα κωλομέρια τους...

Ένας Άγιος ασκητής

Εκ των Αγίων ασκητών των σπηλαίων και των κελιών της Θερμής στην Λέσβο, ήταν και ο Γέροντας Ρουβήμ. Γεννήθηκε γύρω στο 1362μ.Χ. στην Προύσα, η οποία βρισκόταν υπό την εξουσία του σουλτάνου του Ικονίου. Ο πατέρας του έτυχε να είναι γραμματέας ενός καλού Τούρκου πασά, που τους αγαπούσε και περνάγανε καλά, μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του και τους γονείς του...
 Όμως, κατά την διάρκεια ενός πολέμου, ο χαλίφης της Προύσας σκότωσε τον πασά και ο πατέρας του Γέροντα αφού εκβιάσθηκε για να τουρκέψει, πουλήθηκε σκλάβος και πέθανε από την στενοχώρια, καθώς και ο μεγαλύτερος γιος του, επειδή αιχμαλωτίστηκαν στα χαρέμια οι δύο κόρες της οικογενείας. Και ενώ ο μικρότερος γιος χάθηκε, εκείνος μαζί με την μητέρα του πουλήθηκαν σκλάβοι σε ένα σπίτι Φράγκων στην Αντιόχεια, ξεφεύγοντας από τους Τούρκους.

Η απελευθέρωση απ' τους Τούρκους

Η 20η Νοεμβρίου 1912, ημέρα Τρίτη και παραμονή της Εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου (προς τιμήν της οποίας είναι αφιερωμένος ο ενοριακός ναός της Θερμής) θα παραμείνει ιστορική για τους κατοίκους του χωριού. Είναι η μέρα που οι απελευθερωτικές Δυνάμεις θα εισέλθουν θριαμβευτικά στη Θερμή της Λέσβου βάζοντας τέλος στη μακρόχρονη τουρκική κατοχή από το 1462...

Η ειδωλολατρία στην αρχαιότητα

Πλησίον της παραλίας Θερμής στη Λέσβο, υπήρχε στην αρχαιότητα ειδωλολατρικός ναός που λατρευόταν η «θεά» του δωδεκαθέου η Άρτεμις, ως «θεά» της φύσεως και του κυνηγιού. Πριν ασπασθούν την Αλήθεια του Χριστιανισμού, οι αρχαίοι Έλληνες αναζητώντας εξηγήσεις περί των θείων καταβολών τους, πίστευαν περισσότερο από φόβο, στην πλάνη των «θεών» του Ολύμπου, καθώς και σε άλλες θεότητες, οι οποίες ήταν μυθικά και ανύπαρκτα πρόσωπα, που όμως δίδασκαν και υποχρέωναν τους ανθρώπους να βιώνουν την ανηθικότητα, την εγκληματικότητα και την παρανομία, αφού οι ίδιοι οι «θεοί» αναμεταξύ τους εξαπατούνταν, εκδικιόντουσαν και πολεμιόντουσαν...
 Επίσης, στα αρχαία χρόνια λατρευόντουσαν τα βουνά, τα ποτάμια, τα ζώα, τα δέντρα, τα ξύλα καί οι πέτρες. «Θεολόγοι» γίνονταν οι κάθε είδους ποιητές που θεοποιούσαν τα ανθρώπινα πάθη και παρουσίαζαν την αμαρτωλότητα π.χ. του «θεού» Δία που έδερνε την γυναίκα του, την «θεά» Ήρα, η οποία ήταν ζηλιάρα, φθονερή, εκδικητική, με φοβερό μίσος, συγχρόνως και μοιχαλίδα αφού φέρεται να γέννησε τον Ήφαιστο από κρυφή σχέση με τον Κρόνο, που ο Δίας από τον θυμό του γκρέμισε τον νόθο γιο, και για να εκδικηθεί την Ήρα, έμπαινε κρυφά στα σπίτια γυναικών, τις βίαζε κάνοντας νόθα παιδιά όπως π.χ. τον Ηρακλή με την Αλκμήνη! Εξαιτίας της όμορφης «θεάς» Αφροδίτης που αλληλοαπατιόντουσαν με το σύζυγό της «θεό» Άρη, δικαιολογούσαν οι βασιλείς, αλλά και οι απλοί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, τα πάθη της μοιχείας και της πορνείας, διδασκόμενοι ακόμα ότι ο «θεός» Ποσειδώνας βίασε την αδερφή του, την «θεά» Δήμητρα που την επιθυμούσε διαρκώς! Οι μέθυσοι «θεοί» Διόνυσος και Βάκχος έδιναν το παράδειγμα της κραιπάλης, ενώ επιτρέπονταν και «νομιμοποιούνταν» οι κλεψιές ιδίως των πλουσίων, αφού πρώτος κλέφτης χαρακτηριζόταν ο «θεός» Ερμής, καθώς και ο «θεός» Άρης που αυτός «έφταιγε» για τους πολέμους, μπορώντας έτσι οι άρχοντες να καταστρέφουν και να σκοτώνουν, όπως και ο «θεός» Κρόνος που έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και έφαγε τα παιδιά του, για να μην του πάρουν την εξουσία! Πίσω από τα είδωλα των ψευτοθεών κρυβόταν οι δαίμονες, που παρέσερναν τους ανθρώπους σε κάθε λογής αμαρτία, καί ως «θεοί» ζητούσαν από τους ανθρώπους θυσίες ζώων, ή ακόμα και ανθρωποθυσίες, μέσω των μάντεων και των ιερέων των ειδωλολατρικών ναών!

Πριν 5.000 χρόνια...

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Στους προϊστορικούς χρόνους, πριν από 5.000 και πλέον χρόνια, ήρθαν σε τούτον εδώ τον παραδεισένιο τόπο της Θερμής πρωτόγονοι άνθρωποι, που ολομόναχοι σαν εξόριστοι από τον πραγματικό Παράδεισο, πρωτοεγκαταστάθηκαν σ’ αυτή τη γη. Σε μια εποχή που όλα εδώ, ήταν απάτητα, παρθένα καί φυσικά. Ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που πρώτοι έδωσαν σημασία σε τούτα τα μέρη, καθώς έμοιαζε με παράξενο όνειρο το πώς βρέθηκαν καί πρωτοκατοίκησαν σ’ αυτά τα χώματα...
 Πλάϊ στα ήσυχα βουνά, κοντά στην ήμερη θάλασσα, η ίδια τούτη γη θα τους φιλοξενούσε στην υπόλοιπη ζωή τους καθώς καί τους απογόνους τους. Ποιος ξέρει τι είδους άνθρωποι να ήταν όλοι αυτοί καί τι συγκυρίες τους έφεραν σ’ αυτά τα έρημα ακρογιάλια που μόνο θαλασσοπούλια και ζώα ζούσαν. Οι αρχαίοι τούτοι άνθρωποι σιγά–σιγά θα ορίζανε τους κάμπους, τα χωράφια, τα βοσκοτόπια, τη θάλασσα, τις οικογένειές τους. Όλα μαζί έγιναν η ζωή τους. Κάθε τι είχε τη δική του ξεχωριστή σημασία που ενίσχυε την αγάπη τους για ότι τους περιέβαλε. Αγαπούσαν τη γη που τους έθρεφε, με τους καρπούς της, τα δέντρα, τα ζώα, που ποτίζονταν από τα άφθονα νερά.

Αρχαιολογικές ανασκαφές

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Η Θερμή, μαζί με την Πολιόχνη Λήμνου, έχουν το προνόμιο της υπάρξεως των δύο αρχαίων οικισμών του Β.Α. Αιγαίου, οι οποίοι έχουν ανασκαφεί συστηματικά, αποκαλύπτοντας μια στενή σχέση με την ιστορία και τον πολιτισμό της Τροίας. Σε μια παραθαλάσσια κρημνώδη θέση στους Πύργους Θερμής της Λέσβου, η Αγγλίδα αρχαιολόγος Winefred Lamp, αφού διενήργησε το 1928 χαρτογράφηση της περιοχής και εξασφάλισε την άδεια της Ελληνικής κυβερνήσεως, πραγματοποίησε ανασκαφές που ολοκληρώθηκαν το 1933...
 Τον Απρίλιο του 1930, η τελειόφοιτη φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ W. Lamp εγκαθίσταται σ’ ένα σπίτι στους Πύργους Θερμής, μαζί με ένα επιτελείο επιστημόνων συνεργατών της, που διέμεναν στο ξενοδοχείο «Σάρλιτζα Πάλλας». Συγκροτούν συνεργείο με 70 εργάτες, που οι περισσότεροι ήταν Πυργιανοί, έχοντας αρχιεργάτες τους Αντώνιο Μαστρογιωργάκη και Ακίνδυνο Τζανή. Οι ανασκαφές ξεκίνησαν και τα πρώτα ευρήματα της πρώτης φάσης των ανασκαφών, που διαρκούν μέχρι τον Ιούλιο του 1930, θεωρούνται σημαντικά. Σ’ ένα εργαστήριο συναρμολογούνται τα αγγεία και τα άλλα ευρήματα.

Η Αποκάλυψη των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης καί των συν αυτώ.

http://www.pigizois.net/enoria/i_m_ag_rafail.htm

Πατήστε στην παραπάνω διεύθυνση.  
Προβάλλονται σε βίντεο, όλες οι μαρτυρίες για την θαυμαστή εύρεση των λειψάνων και την αποκάλυψη του Μαρτυρικού βίου των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης και των συν αυτώ μαρτυρησάντων, στον λόφο Καρυών Θερμής της Λέσβου (1463μ.Χ.). Εμφανίζονται καί ομιλούν οι άνθρωποι που έζησαν τα θαύματα της φανέρωσης των Αγίων.

Το παρεκκλήσι της Παναγίας Γοργοϋπηκόου

Στη θέση ενός σχηματιζόμενου μικρού υψώματος με την ονομασία «Τρεις Άγιοι», επί του κεντρικού δρόμου που διασχίζει το χωριό των Πύργων Θερμής στη Λέσβο, πλάι σ’ ένα εξωκλήσι του Ταξιάρχη, βρίσκονται ερειπωμένα θεμέλια και τοιχώματα παλαιοχριστιανικού ναού, τιμώμενου στα παλιά χρόνια στην μνήμη του Αγίου Ευστρατίου, σύμφωνα με την μοναδική σωζόμενη μαρτυρία Άγγλου περιηγητή...
 Εντός αυτού του κατεστραμμένου παλαιού ναού, υπάρχει υπαίθριο εξωκλήσι της Παναγίας Γοργοϋπηκόου που ιδρύθηκε μεταγενέστερα εις ανάμνηση υπερφυούς θαύματος της Παναγίας.

Αρωματικά φυτά

Πύργοι Θερμής – ΛΕΣΒΟΣ

Από τα ακρογιάλια του χωριού, απλώνεται ο γραφικός κάμπος του, που εκτείνεται ως τους πρώτους λόφους. Από εκεί οι αλληλοδιαδεχόμενες βουνοσειρές, κατάφυτες από τα δάση των ελαιώνων, με κυρίαρχο το γκριζοπράσινο χρώμα τους, φθάνουν πέραν της Μονής του Αγίου Ραφαήλ, διαμορφώνοντας την πλούσια χλωρίδα του τόπου μας...
 Τα δώρα της πλάσης, πλουσιοπάροχα δοσμένα για τις ανάγκες κυρίως των ανθρώπων, ενδείκνυνται για μια ενδιαφέρουσα αναζήτηση μέσα στα μαγευτικά τοπία, που οι εικόνες τους εναλλάσσονται, ακολουθώντας μια εκπληκτική εναρμόνιση και ένα τέλειο συνταίριασμα της γης, των πετρωμάτων, των δέντρων και των φυτών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περιοχή, παρουσιάζουν τα αρωματικά φυτά, που είναι αυτοφυή και γίνονται υπέροχα και υγιεινά ροφήματα, δίνουν εξαίσιες γεύσεις και χρώματα στα φαγητά, φέρνοντας θαυμαστά αποτελέσματα για την υγεία των ανθρώπων, αφού από τα αρχαία χρόνια, αυτά τα φυτά χρησιμοποιούνται ως βότανα γιατρεύοντας ασθένειες.

Η Θερμή εν έτει 1460μ.Χ.

Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το πιο όμορφο και το πιο γλυκό των τελευταίων χρόνων. Το καλοκαίρι του 1460. Παρά τις δυσκολίες και τα κακά χαμπέρια που μας πλημμύριζαν από παντού το χαιρόμασταν εκείνο το καλοκαίρι…

Στην Θερμή το καλοκαίρι θρασομανούσε. Ασπρόφλογος ο ήλιος διαφέντευε την πλάτη χρυσαφίζοντας πάνω στο κιτρινωπό χορτάρι κι ασημώνοντας τις πλαγιές των ελαιώνων. Πέρα η θάλασσα με τις γλαυκές της ανταύγειες έστελνε κάθε απομεσήμερο το δροσερό της μελτέμι από την Ανατολή να χαιρετήσει τα φλογισμένα πρόσωπα και να σφραγίσει τις λιγωμένες ανάσες των ανθρώπων. Πέρασεν ο θέρος, τελειωμένα και τ’ αλωνίσματα. Ο σιγαλινός ύπνος του καλοκαιριού, οι καρποί, το κελάηδημα των πουλιών, εκείνα τα ασπρογάλανα σύννεφα σαν τρικάταρτα κάτεργα των κουρσάρων του παλιού καιρού, όλα ασάλευτα στις ράχες των βουνών ή πάνω από τη θάλασσα, ζωγράφιζαν τραγουδώντας τη γλύκα του καλοκαιριού...

Από το βιβλίο "Άγραφον, η Αποκάλυψη του Αγίου Ραφαήλ" του Φωτίου Λίτσα

Συνεντεύξεις Θερμιωτών και Πυργιανών προσφύγων

http://www.mikrasia.lit.upatras.gr/htmlGREEK/interviews-gr.html

Σ' αυτή την διεύθυνση θα ακούσεις ηχογραφήσεις προσφύγων απο το Αϊβαλί που διέμεναν στη Λουτρόπολη και στους Πύργους Θερμής της Λέσβου. Μεταξύ αυτών ομιλούν η Δήμητρα Βαλάση-Κνίκου και η Φιλιώ Κατσαρού.

Έκθεση φωτογραφιών

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Παναγία Τρουλωτή - Πύργοι Θερμής Λέσβου

Παλαιός πύργος - Πύργοι Θερμής Λέσβου...

Ιερά ασκητήρια Θερμής της Λέσβου

Ο Χριστιανισμός μεταλαμπαδεύτηκε στη Λέσβο από τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια κατά τα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα, όμως οι ανελέητοι διωγμοί που υπέστησαν από τους ειδωλολάτρες, εμπόδιζαν την εδραίωσή του. Ο εκχριστιανισμός συντελέσθηκε κατά τον 4ο αιώνα καί τον 5ο αιώνα εμφανίσθηκε ο ασκητισμός...
 Από τότε υπήρξε απεριόριστος ο θαυμασμός και η ευλάβεια του κόσμου προς τους ασκητές, τους ερημίτες και τους μοναχούς, που είχαν αποσυρθεί σε ερημικές και δύσβατες περιοχές, βιώνοντας μέσα σε σπηλιές, καλύβες και μοναστήρια, με τη βοήθεια της χάριτος του Θεού, την Χριστιανική τελειότητα, επιδιώκοντας την σωτηρία των ψυχών τους και την ένωση με τον Θεό.

Παλαιοί πύργοι

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του χωριού και δείγμα οικισμού με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, είναι τα υψηλά τριώροφα αρχοντικά πυργόσπιτα που συναντώνται διάσπαρτα ανά μέσω των ελαιώνων και του κάμπου των Πύργων Θερμής. Χτίστηκαν πριν από αιώνες ως δευτερεύουσες κατοικίες σε αγροκτήματα ευπόρων οικογενειών της εποχής και κυρίως της Μυτιλήνης, ώστε να γίνεται η συγκομιδή της ελιάς τον χειμώνα, καί συνάμα εξυπηρετούσαν ως εξοχικές κατοικίες για τα καλοκαίρια, αφού πλησίον στους πύργους εκτείνεται η θάλασσα...

Γενναίοι πατριώτες

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής (1941-1944), οι Έλληνες πρόβαλαν ηρωϊκή αντίσταση στην γερμανοϊταλική εισβολή, με κάθε μέσον και τρόπο, προσπαθώντας να αποδιώξουν την λαίλαπα του φασιστικού μορφώματος του χιτλερισμού. Στο νησί και στα χωριά μας, όπως και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, υπήρξαν ηρωϊκές προσπάθειες ανθρώπων που τα κατορθώματά τους έμειναν βαθιά χαραγμένα στην ιστορική μνήμη κάθε τόπου...
 Άνθρωποι που το ’λεγε η καρδιά τους, διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια την ζωή τους, αδιαφορώντας περιφρονητικά για τον θάνατο, υπηρετώντας την πατρίδα με αυταπάρνηση, ζήλο και περισσή ανδρεία, κάνοντας ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη ελευθερία από την ναζιστική θηριωδία.

Αγαπημένες γεύσεις

Πύργοι Θερμής - ΛΕΣΒΟΣ
Οι καρποί τούτης της εύφορης γης που μας φιλοξενεί, σε συνδυασμό με τα νόστιμα κρέατα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα των ντόπιων ζώων, τα φρέσκα ψάρια της θάλασσας του Αιγαίου, το αγνό λάδι των ελαιώνων μας, τα αρωματικά φυτά των βουνών καί τα αγριόχορτα, συνθέτουν μια ποικιλία αγαθών, δοσμένη πλουσιοπάροχα από τη φύση και τον Πανάγαθο Θεό... 

Η Παναγία Φανερωμένη Πύργων Θερμής

Στην τουρκοκρατούμενη πολιτεία των Κυδωνιών (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας, στις 28 Ιουνίου του 1852 αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης. Μία ευσεβής φτωχή κοπέλα, η Ευααγγελινή, ενυπνιάσθηκε επανειλημμένα την Παναγία να της υποδεικνύει κάποιο σημείο στη γη του Αϊβαλιού, όπου υπήρχε κρυμμένη η εικόνα Της...

Κωστής Κατσαρός

Ο Κωστής Κατσαρός ήταν ένας απλοϊκός θαλασσινός, καταγόμενος από τα Μοσχονήσια. Ήρθε πρόσφυγας στους διωγμούς των Μικρασιατών το 1922 και εγκαταστάθηκε στους Πύργους Θερμής της Λέσβου όπου και έζησε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του μαζί με τη γυναίκα του Φιλιώ και τα 4 παιδιά τους. Αν και μονόχειρας, δούλευε με τη βάρκα του τη θάλασσα με περίσσια επιδεξιότητα αλιεύοντας με παραγάδια...

Ταξιδι στο Αϊβαλί

«Απέναντι απ’ το σπίτι μου, είναι ‘‘ξένη χώρα’’».
Τούτη η μέρα, μοιάζει να είναι ονειρική και παράξενα όμορφη. Εδώ, στην άκρη του Αιγαίου όλα φαίνονται ειρηνεμένα. Η θάλασσα, το νησί, οι στεριές, τα βουνά, τ’ αντικρινά πανέμορφα μέρη. Στα καταγάλανα νερά του νησιού καθρεφτίζονται τα χρώματα της Ανατολής, μαζί με κάτι το μυστηριώδες που αποτυπώνεται στα πρόσωπά μας, την ώρα που το μικρό πλοιάριο της γραμμής, σαλπάρει από το λιμάνι της Μυτιλήνης, για ένα ασυνήθιστο ταξίδι, διαφορετικό από τα άλλα...
 Απομακρυνόμαστε ολοένα από το νησί πλέοντας πάνω στα ήρεμα νερά, χωρίζοντας στα δυο τη θάλασσα, που μοιάζει σαν μια απέραντη αγκαλιά που μας σφίγγει. Οι γλάροι κοιτούν απορημένοι, βουτώντας στα αφρισμένα απόνερα.

ΑΙΟΛΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

- Ο Θεός να βάλ’ το χέρι τ’
- Κάθε αρχή και δύσκολη.
- Έβαλε νερό στο κρασί τ’
- Κούφια η ώρα που τ’ ακούει.
- Κάθε μπόδιο σε καλό.
- Δεν σκαμπάζει γρύ...

Η Θάλασσα

Η ιστορία αυτού του τόπου, είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα. Το υγρό στοιχείο συντρόφευε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πολλές γενεές ανθρώπων που έζησαν πλάϊ σ’ αυτήν. Από το πέλαγος ξεχύνεται άλλοτε φουρτουνιασμένη και άλλοτε αφήνεται γαλήνια να χαϊδεύει τα δαντελωτά ακρογιάλια του χωριού μας...
 «Κανόνι» ονόμασαν την παραλία των Πύργων Θερμής της Λέσβου, από τότε που την χρησιμοποιούσαν οι Άγγλοι ως αεροδρόμιο στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και είχαν τοποθετημένο ένα μεγάλο κανόνι.

Ο ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Κάθε Ελληνικό χωριό και τόπος, διαφυλάσσουν την πολύτιμη κληρονομιά ενός μακραίωνου πολιτισμού, ο οποίος καθορίζεται από έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής.
Η ιστορία του Ελληνισμού διαδραματίζεται από την αρχαιότητα, συνεχιζόμενη με την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που την διαδέχθηκε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αφομοιωμένη και εκπολιτισμένη από τους Έλληνες, οι οποίοι το μόνο που άλλαξαν στη ζωή τους ήταν ότι από ειδωλολάτρες που θεοποιούσαν πέτρες, ξύλα και ανύπαρκτα μυθικά πρόσωπα, έγιναν Χριστιανοί ονομαζόμενοι Ρωμηοί δηλ. Έλληνες Ορθόδοξοι. Η Ελληνική αρχαιότητα συνεχίσθηκε αλληλένδετα συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η μεταφορά της πρωτεύουσας του ρωμαϊκού κράτους στην Κωνσταντινούπολη τον 4ο αι. μ.Χ. είχε σκοπό την δημιουργία μιας Χριστιανικής αυτοκρατορίας με Ελληνικό χαρακτήρα, κάτι που δημιούργησε πολλούς εχθρούς στη Δύση, ακόμα και στα βάθη της Ασίας, οι οποίοι κατάφεραν να αλώσουν και να υποτάξουν το Βυζάντιο, την Ρωμηοσύνη, που υποδουλωμένη και τουρκοκρατούμενη επί 400 και πλέον έτη θα συνέχιζε την ιστορική της παρουσία. Το Γένος των Ελλήνων κρατήθηκε διατηρώντας την Ελληνική πνευματική παράδοση μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, συντηρώντας τη γλώσσα, τις παραδόσεις καί τον πολιτισμό, λατρεύοντας τον Τριαδικό Θεό καί καταφέρνοντας να απελευθερωθούν για την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη στην Ελληνική πατρίδα.
Μέσα απ’ αυτές τις μακροχρόνιες ζυμώσεις αφομοιώθηκε το Ελληνορθόδοξο πνεύμα που σήμαινε έναν μεγαλειώδη Πολιτισμό βασιζόμενο στις σκέψεις των αρχαίων φιλοσόφων και στη θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας. Στόχος αυτού του Πολιτισμού ήταν να πραγματωθεί ένας τρόπος ζωής με τον οποίο θα βιωνόταν η αγάπη στο Θεό και στον συνάνθρωπο! Η ενάρετη ζωή μιας κοινωνίας ανθρώπων που οι σχέσεις τους θα ήταν στενές και θα διαμόρφωναν ιδανικές οικογένειες, κοινότητες και ενορίες, συσχετισμένες συνειδητά με την Εκκλησία, ατενίζοντας μέσα από αυτή την πρόσκαιρη ζωή την αιωνιότητα καί την Βασιλεία του Θεού.
Στρατής Ανδριώτης

Το πνευματικοπαίδι του Αγίου Ραφαήλ

Ο Ακίνδυνος ήταν ο επιστάτης της Ιεράς Μονής Καρυών Θερμής της Λέσβου την εποχή που Ηγούμενός της ήταν ο Άγιος Ραφάήλ (1455-1463). Ήταν εκείνος που αντίκρυσε τους Μάρτυρες θανατωμένους από τους Τούρκους την Λαμπροτρίτη του 1463 καί τους οποίους ενταφίασε...

Ο Φώτης Κόντογλου πρόσφυγας

"..Καί εγώ ο ίδιος, φεύγοντας την μανίαν των Αγαρηνών κατά το έτος 1922, ευρήκα καταφύγιον εις την Θερμήν, πρόσφυξ μετά προσφύγων. Επέρασα με ένα καΐκι από την αντικρυνήν πατρίδα μου, τας Κυδωνίας, μαζί με τους συγγενείς μου, οπού ήσαν οι περιλειπόμενοι από τον διωγμόν τον οποίον είχαν κινήσει οι Οθωμανοί εναντίον των Χριστιανών κατά το 1914...

ΔΗΜΗΤΡΑ - Η λαϊκή ποιήτρια

Η συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, έφερε στους Πύργους Θερμής της Λέσβου, ανθρώπους πρόσφυγες κυρίως από το Αϊβαλί, διωγμένους από τους Τούρκους, οι οποίοι μέσα στην τραγικότητα της φτώχειας, της πείνας και της ανέχειας έπρεπε να βρούν το κουράγιο για να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή, ξεπερνώντας τις ταλαιπωρίες, τις πίκρες και τις στεναχώριες που υπέστησαν χάνοντας την πατρίδα, τους ανθρώπους και τα σπίτια τους... «Από το Αϊβαλί βρεθήκαμε, στη Λέσβο κάποια ημέρα,
 Εγκαταστάθηκαν αντίκρυ από την πολιτεία που ξεριζώθηκαν, καταδικασμένοι να την αγναντεύουν χωρίς να μπορούν να την χαρούν, αφού το μικρό πέλαγος που τους χώριζε ήταν τα διαχωριστικά σύνορα της ντροπής καί του μίσους γιατί μετά το πόλεμο οι πατρίδες τους είχαν τουρκέψει ξανά!

Τα Σιβιανά καί ο Μπαρμπαρόσα

Τα Σιβιανά είναι ένας μικρός οικισμός στην δυτική πλευρά των Πύργων Θερμής της Λέσβου και σ’ αυτόν συναντώνται σήμερα ερείπια, λιγοστά σωζόμενα παλιά κτίσματα, μερικά νεοαναγειρόμενα σπίτια και η εκκλησία της Αγίας Θέκλας που πιθανότατα ο συγκλονιστικός βίος της συνήρπασε τους Χριστιανούς παλαιότερων εποχών οι οποίοι έχτισαν τον μικρό αυτό ναό σε τόπο αθέατο, που τον περικλείουν οι φυσικές κοιλότητες και τα υψώματα των λόφων...
 Η περιοχή πήρε το όνομα από τη λέξη «Συφειανά» που σημαίνει τον τόπο που τρέφονται οι σύες δηλαδή την μάνδρα των χοίρων. Αποτελούσε από την Βυζαντινή περίοδο, μικρή οικιστική μονάδα κοντά στους Άνω Πύργους και επί τουρκοκρατορίας εθεωρείτο τουρκοχώρι διότι στον τόπο αυτό ήρθαν Τούρκοι όταν κατέλαβαν το νησί επειδή υπήρχαν τα εκλεκτότερα και αποδοτικότερα ελαιοκτήματα και χωράφια, τα οποία πήραν μεν στην κατοχή τους αλλά τα καλλιεργούσαν οι υπόδουλοι Έλληνες Χριστιανοί γιατί οι Τούρκοι μπέηδες δεν γνώριζαν την δουλειά, ήταν οκνοί και ενδιαφέρονταν μόνο για τον παρά! Σταδιακά οι Έλληνες δουλευτές που ήξεραν πολύ καλά να δουλεύουν τη γη, επικράτησαν έχοντας καλές σχέσεις με τους μπέηδες, αναγνωρίζοντας την ισχύ που είχαν, διότι εκείνοι ήταν που επηρέαζαν τις αρχές του νησιού με αποτέλεσμα τα Σιβιανά και η περιοχή της Θερμής να θεωρούνται προνομιούχες καί ευνοούμενες. Οι Τούρκοι εμπιστευόντουσαν τους Έλληνες που ήταν πλέον τα αφεντικά και με την διπλωματία τους μπορούσαν να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα και να τηρούν τα της Ορθοδόξου πίστεως. Επίσης, κατόρθωσαν να αγοράζουν κτήματα, έτσι ώστε οι Τούρκοι να μετεγκατασταθούν στο χωριό της Θερμής καί τα Σιβιανά να ερημώσουν.

ΕΙΡΗΝΗ η Αθηναία

Η Ειρήνη η Αθηναία, η αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (780-802μ.Χ.) φέρεται σύμφωνα με τις παραδόσεις να είναι η κτιτόρισσα του Ναού της Παναγίας Τρουλωτής στους Πύργους Θερμής της Λέσβου όταν ήταν εξόριστη στο νησί...
Η Ειρήνη βγήκε μπροστά και έδωσε διαταγή. Ο πρίγκιπας ήταν ο διάδοχος, αλλά αυτή η μητέρα του θα έκανε κουμάντο μέχρι αυτός να γίνει δεκαοχτώ. Οι αρχόντοι κατέβασαν το κεφάλι. Η Ειρήνη ανέβηκε στο θρόνο του βασιλιά. Ο Πατριάρχης της φόρεσε κορώνα στην Αγιά Σοφιά. Εκείνο τον καιρό ο στρατός την Πόλης τα είχε βάλει με την Εκκλησία γιατί κάποιοι δεν θέλανε τις Εικόνες στις Εκκλησίες. Χρόνια πολεμάγανε. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη εργαζόταν τα προηγούμενα χρόνια κρυφά αλλά δραστήρια υπέρ των Εικονολατρών, από αντίδραση προς την πολιτική του πεθερού της Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρώνυμου, καί κρυφά από τον αυτοκράτορα σύζυγό της, ο οποίος όταν ζούσε αιφνιδιάστηκε όταν βρέθηκαν Εικόνες κάτω από το προσκεφάλι της Ειρήνης και της φέρθηκε με αυστηρότητα για την επιορκία, διακόπτοντας κάθε σχέση μαζί της λίγο πρίν πεθάνει.

Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πύργων Θερμής

Ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πύργων Θερμῆς στήν Λέσβο, ἀποτελοῦσε στούς παλαιότερους χρόνους τόν δεύτερο ἐνοριακό ναό του χωριού. Διατηροῦσε δικό του ἐφημέριο καί ξεχωριστό ἐκκλησιαστικό συμβούλιο, τό ὁποῖο εἶχε τήν διοίκηση τῆς ἐνορίας καί ἀσκοῦσε τήν διαχείρηση τῆς κινητῆς καί ἀκινήτου περιουσίας της...
 Ἀπό τό 1932 μέ Βασιλικό διάταγμα συγχωνεύθηκε ἡ κάτω ἐνορία μέ τήν ἄνω τῆς Παναγίας Τρουλωτῆς καί ἔτσι σχηματίσθηκε μία ἐνορία γιά τούς Πύργους Θερμῆς ἄνω καί κάτω, μέ δύο ναούς τῆς Παναγίας καί τοῦ Ἁγ. Νικολάου, πού από τότε λειτουργοῦν ἐναλλάξ ανά Κυριακή, μέ ἕνα ἐφημέριο καί μέ ἕνα ἐκκλησιαστικό συμβούλιο.

Το συναξάρι του Γέρο-Φωτεινού (1483 μ.Χ.)

Ο Άγιος Ραφαήλ στη μνήμη του λαού της Θερμής

Διήγησις χρονική σύντομος καί ψυχοφελής διά χειρός εμού, του ταπεινού καί τρισαθλίου Γερο-Φωτεινού, στανικώς ραγιαδοθέντος μετά πάντων των συντοπιτών μας ενταύθα εν Θερμή κώμη της χαριτοβρύτου, πλήν δουλωθείσης νήσου Μυτιλήνης.

Έγραφον σήμερον, Μεγάλην Πέμπτην, ημέραν των Παθών του Κυρίου καί Θεού ημών Ιησού Χριστού, στους χιλίους τετρακοσίους ογδοήκοντα τρείς (1483) χρόνους εν τη ουγία ταύτης της φυλλάδας της Οχτωήχου αποκειμένης εν τω περικαλλεστάτω ναώ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Παναγίας Τρουλωτής εις Πύργους Θερμής Μυτιλήνης. Έστω η γραφή αυτή εις ενθύμισιν των συμβάντων καί μνημόσυνον των Μαρτύρων... 

Η αρχαία Ιστορία του χωριού

ΠΥΡΓΟΙ ΘΕΡΜΗΣ - Λέσβος

Εις το Σχολείον ευρίσκεται εν σημείωμα διά την αρχαίαν ιστορίαν των Πύργων Θερμής, εκ του οποίου μεταφέρομεν ενταύθα το κατωτέρω απόσπασμα:...

Οι παλιοί καφενέδες

Πύργοι Θερμής - ΛΕΣΒΟΣ

Ο χειμώνας αυτή τη χρονιά στο μικρό χωριό μας ήταν βαρύς. Οι βοριάδες λυσσομανούσαν. Το κρύο τσουχτερό. Η θάλασσα αγριεμένη, ξεθύμαινε στην ακρογιαλιά. Οι άνθρωποι μαθημένοι στα κρύα, δεν τους κακοφαινόταν...
 Βλέπανε νωρίς-νωρίς να ξεμπερδέψουν όσο πιο γρήγορα γινόταν με τις δουλειές τους καί ύστερα να τρυπώσουν στους καφενέδες να ζεσταθούνε. Σχεδόν όλοι δουλεύανε στη θάλασσα καί στα χωράφια. Ήταν ψημένοι άνθρωποι του μόχθου.

Παιδικές αναμνήσεις

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

…Θυμάμαι, τότε που ήμασταν παιδιά.
Η δεκαετία του ’70 ήταν μία διαφορετική εποχή για εμάς τα παιδιά τότε. Ήμασταν μία ακόμα γενιά που μεγάλωνε μέσα σε αλλιώτικες συνθήκες. Ακόμα και οι λιγοστές ανέσεις που προσφερόταν στη ζωή μας ήταν πολυτέλεια σε σχέση με αυτά που είχαν ζήσει στο παρελθόν οι γονείς μας, αλλά συνάμα ήταν καί φαινομενικά υποδεέστερες συγκρινόμενες με την εξέλιξη, την ανάπτυξη καί τους ρυθμούς του σήμερα...

Ένας μοναδικός άνθρωπος

Κάθε άνοιξη, μόλις ξανοίξουν οι καιροί, ο κυρ–Παναγιώτης εγκαταλείπει άρον–άρον την εξαλλοσύνη της Αθήνας καί το ΚΑΠΗ Καισαριανής, όπου υπηρετεί επί σειρά ετών καί έρχεται μαζί με τα χελιδόνια στη γενέτειρά του, στους Πύργους Θερμής της Λέσβου, για να μείνει ως τις αρχές του φθινοπώρου...
Δείχνει τον λόφο πάνω απ’ τους Πύργους, που είναι ο οικισμός των Σιβιανών: «Εκεί γεννήθηκα, την ημέρα των Τριών Ιεραρχών το 1916. Είμαι από ’κεί που ήταν και ο κούκος απ’ τα Σιβιανά», λέει γελώντας. Απ’ τους πρώτους κάθε Κυριακή στην Παναγία Τρουλωτή, θυμάται: «Εδώ βαφτίσθηκα στις 22 Μαρτίου του 1916… εκεί κάτω απ’ το Ιερό έθαψαν την μητέρα μου 32 ετών» αφηγείται με βουρκωμένο παράπονο... Ύστερα, κοιτάζει με την χαρακτηριστική καί συμπαθέστατη έκφρασή του έξω από το ναό, δίπλα στον πύργο του Αλαμανέλλη: «Εδώ ήταν ένα πυργέλι. Αυτό ήταν το σχολειό μας… Μία μέρα πήγε ένας γάϊδαρος στο σπίτι μας καί έφαγε το μισό βιβλίο μου, που ήταν λίγο λαδωμένο. Την άλλη μέρα η δασκάλα μου η Κυρία Μυρσίνη, μόλις το είδε με ρώτησε, πως είναι έτσι το βιβλίο σου; Καί ’γω της απήντησα: Κυρία το ’φαγε ο γάϊδαρος…». Ο συμπαθής κυρ–Παναγιώτης ξεκαρδίζεται να γελά...

Οι άνθρωποί μας

Ο ξεριζωμός του Μικρασιατικού Ελληνισμού απ’ τις πανάρχαιες εστίες του, είναι δείγμα ενός ακόμη Σταυρωμού της Χριστιανοσύνης, που ξεκλήρισε έναν ολόκληρο λαό. Το μικρό χωριό των Πύργων-Θερμής της Λέσβου, όπου γεννήθηκα, πήρε ζωή από τους διωγμένους Αϊβαλιώτες πρόσφυγες, όταν τους έριξε εδώ η άδικη συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922...
Απογοητευμένοι, δυστυχισμένοι και ταλαιπωρημένοι, σε σημείο που σπάνιες περιπτώσεις βιωμάτων ανθρωπίνου πόνου και κακουχιών έχουν να επιδείξουν τέτοιου είδους δοκιμασίες, οι άνθρωποι αυτοί έμειναν σε τούτο τον τόπο, έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Αυτό και μόνο τους ζωογονούσε. Εδώ, οι φτωχοί πρόσφυγες, με κόπο συγκέντρωσαν ότι απέμεινε μέσα στα συντρίμμια της ψυχής τους και ξεκίνησαν μια καινούρια ζωή. Κουράγιο τους έδινε η ελπίδα ότι κάποτε θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους, που τ’ άφησαν σε ξένους κατακτητές. Βλέποντας τα χρόνια να περνούν, ακόμα και το να αγναντεύουν την πολιτεία τους, που δεν μπορούσαν να την λησμονήσουν, ήταν μια μεγάλη παρηγοριά για την αδικία που είχαν υποστεί. Να χάσουν τα σπίτια τους και τα μέρη που αγάπησαν όσο τίποτα άλλο.

Η Μάνα

Μάνα ταπεινή αρχόντισσα της ζωής,
αγάπης χαρά ανεκλάλητη.
Μάνα Αγίων φίλη, της προσευχής ψέλλισμα,
Θεού δοξασία, της καρδιάς μου εικόνα.
Μάνα η Παναγία και σύ, Μητέρες της ύπαρξής μου,
κρίνα ευώδη, παντοτινές παρουσίες.
Μάνα χαρούμενο όνειρο, άστρο υπέρλαμπρο,
λάμψη ολόφωτης χάρης.
Μάνα γαλήνια μορφή ησυχαστική, πραότητας βίωμα,
όψη αρεστή, απλοϊκότητας υπόδειγμα.
Μάνα ενάρετης καρδιάς, πλούτε ανεκτίμητε,
κήπου ολάνθιστου καθάριο φως.
Μάνα καλόγνωμη ύπαρξη, χαροποιό πρόσωπο,
μελίρρυτο άκουσμα μετρημένων λόγων.
Μάνα χαδιού βλέμμα ζεστό, αγκάλιασμα αγαπητό,
σωφροσύνης ματιά, στοργική.
Μάνα της αυγής γλυκέ ψίθυρε,
φωνή του αποδείπνου.
Μάνα φιλάνθρωπη θυσία, των όλων στήριγμα,
άκακη, μακρόθυμη ευχαριστία.
Μάνα μόχθε της περιποίησης, καλοσύνης υπέρβαση,
αγάπης προθυμία και χάριτος τίμηση.
Μάνα του πλησίον ακούραστη διακόνισσα,
κάματε προσώπων αγαπητών, αφανή ηρωΐδα.
Μάνα γλυκιά έγνοια, ευσυνείδητη υπηρέτρια της ζωής,
των πάντων αγωνία, σκέψη και βοήθεια χρήσιμη.
Μάνα φροντίδας και μέριμνας, θυσία ανυπέρβλητη,
ανιδιοτελών φιλότιμων κόπων.
Μάνα θεάρεστη αγάπη, αρετής πρότυπο,
καθάρια, αγνή, τίμια, πολυαγαπημένη.
Μάνα λουλουδιών λάτρισσα, ξέχωρη αίσθηση,
άνθος πολύχρωμο, μυρίπνοο.
Μάνα οσμή του σπιτιού, μορφή απανταχού καταλάμπουσα,
γλυκιά, ξέχωρη ανάμνηση ήχων και εικόνων.
Μάνα των ματιών δάκρυα ρέοντα,
αποφράδας βροχερή αποχωρισμού ημέρα.
Μάνα κρυμμένο κλάμα, παράπονο λυπητερό,
πόνε αξέχαστης μνήμης.
Μάνα απουσίας κενό, επίγεια απώλεια,
αλησμόνητη ενθύμηση, αληθινή αξία.
Μάνα ψυχή ζώσα, δίκαιη, σεσωσμένη,
ζωής αιωνίου, σωτηρίας ελπίδα.
Μάνα χαρμολύπης θεία εικόνα κατασπαζομένη.
+ 8-12-2007

(Αντιγραμμένο από το Κοιμητήριο Πύργων-Θερμής Λέσβου)

Το γρι-γρί της Αλεπούς

Το λιμάνι της Θερμής είναι ένα γραφικό αλιευτικό καταφύγιο στις ανατολικές ακτές της Λέσβου, που παρ’ ότι το «πιάνουν» οι βοριάδες, οι τραμουντάνες, τα μελτέμια, ακόμα και οι νοτιάδες, διατηρεί κάθε εποχή μια απαράμιλλη ομορφιά. Οι αραξιές του είναι γεμάτες με κάθε είδους σκαριά, βάρκες μικρές και μεγάλες. Θαλασσινοί άνθρωποι, διχτυαροί, παραγατζήδες και χταποδάδες, ασχολούνται με την ψαράδικη τέχνη για να ζήσουν τις φαμίλιες τους, ενώ ακόμα πιο πολλοί είναι οι ερασιτέχνες ψαράδες που αγαπούν τη θάλασσα και περνούν ξέγνοιαστα τις ελεύθερες ώρες τους, ψαρεύοντας και απολαμβάνοντας τις χαρές και τις εμπειρίες της θάλασσας...
 Μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1990 υπήρχαν καμιά δεκαριά μηχανότρατες, αραγμένες η μία δίπλα στην άλλη. Το καΐκι όμως που ήταν το στολίδι και ομόρφαινε ακόμα πιο πολύ το λιμάνι ήταν το γρι-γρι. Αραγμένο με την μπάντα διπλαρωμένη στο μουράγιο στο έμπα του λιμανιού με τη σαντάλα και τις λάμπες δεμένες στο πλάι του.

Η ΤΡΑΤΑ

«Μόλα»! Το καΐκι άλλοτε βρεγμένο από το αγιάζι της νύχτας και άλλοτε ξυλιασμένο από το χειμωνιάτικο κρύο αγέρι, έφευγε από την αραξιά του, καθώς έλυνε ο κάβος της πλώρης και άφηνε τη σημαδούρα από το φουντάγιο, να επι-πλέει στα ήρεμα νερά του λιμανιού. Αναδυόταν τότε, μέσα στην παγωμένη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα, η μυρωδιά απ’ την ανάσα της θάλασσας, καθώς έβγαινε αργά-αργά το καΐκι από το λιμάνι της Θερμής, μαζί με τις άλλες μηχανότρατες που ξεπρόβαλαν μία-μία σαν στόλος ολόκληρος και εξορμούσαν να πιάσουν τις καλάδες, τους γνωστούς ψαρότοπους...Τα φώτα του λιμανιού άρχισαν να απομακρύνονται μέχρι που τα κρύψανε οι κάβοι. Το σκοτάδι της νύχτας ήταν ακόμα βαθύ. Ο «Δημήτρης», η Αλεπού όπως το λέγανε, ήταν ένα 11μετρο σκαρί τρεχαντήρι, που γιαλό-γιαλό λέντιζε κι αυτό τις στεριές. Πορεία χιλιοκαμωμένη, χρόνια τώρα. Απ’ ανοιχτά ο «Βενιζέλος», το νησάκι της Θερμής, πιο ανοιχτά οι ανεμότρατες της Μυτιλήνης, τα φώτα της τουρκεμένης Μικρασίας και του Αϊβαλιού το φέγγος, τα μέρη απ’ όπου είχαν φέρει οι άνθρωποί μας τα καΐκια κατά τους διωγμούς του ’22, την τέχνη τούτη της τράτας και την ψαράδικη ζωή.

Ο Γέρων Παχώμιος καί ο Άγιος Ραφαήλ

Ο πατήρ Παχώμιος Σούγιουλτζης γεννήθηκε στα Πάμφιλα της Λέσβου το 1909. Σε νεαρή ηλικία αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου απ’ όπου επέστερεψε και στις 9 Απριλίου 1944 χειροτονήθηκε Διάκονος καί υπηρέτησε για έξι έτη στον Ι.Ν. Αγ. Βαρβάρας Παμφίλων. Κατόπιν χειροτονήθηκε ιερέας στις 12 Μαρτίου 1950 καί τοποθετήθηκε στο γειτονικό χωριό των Πύργων-Θερμής όπου ιεράτευσε 32 συνεχόμενα έτη, ζώντας ασκητικά (1950-1982)...
 Υπήρξε ένας εκ των αξιωθέντων να ιδούν εξαίσια θαύματα του Θεού. Βίωσε την εκθαμβωτική εμφάνιση, κυρίως κατά τα έτη 1959-1962, των Αγίων Νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης καί των συν αυτώ μαρτυρικώς τελειωθέντων την 9η Απριλίου του 1463μ.Χ. στη Μονή Καρυών, ευρισκομένης πλησίον της Θερμής της νήσου Λέσβου, καθώς καί της προϋπάρχουσας παλαιάς Μονής που κατεστράφη το έτος 1235. Η Πρόνοια του Θεού έμελλε με υπερφυείς αποκαλύψεις να φανερώσει στην ιερά καί αιματόβρεκτη θέση των Καρυών της Θερμής, την διαδραματισθείσα μαρτυρική τελευτή των Νεοφανών Μαρτύρων καί τα ιερά λείψανα όπου έκρυπτε η φιλόστοργη γη επί τόσους αιώνες, των σφαγιασθέντων υπό των τούρκων υπέρ της διωκόμενης τότε Ορθοδόξου πίστεως καί του υπόδουλου ευσεβούς Γένους μας.
Όπως γράφει ο Φώτης Κόντογλου, ο Ιερομόναχος πατήρ Παχώμιος, είναι ένας εκ των ιδόντων εν οράμασι, εν ενυπνίοις ακόμα καί εις το ξύπνο τους, να ανοίγει μπροστά τους η θύρα για να εισέλθουν σε έναν μυστικό κόσμο, όπου φανερώνονται μπροστά τους Άγιοι, όπως ήταν ζωντανοί πριν από πεντακόσια έτη καί να συνομιλούν οι ζώντες μέσα στο αβέβαιο καί φθαρτό τούτο κόσμο, με τους Αγίους, τους πέραν του θανάτου. Εμπρός τους στέκονται οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος καί Ειρήνη όπως ήταν τότε, ολοζώντανοι καί απείρακτοι. Λέγουν την ιστορία τους, το μαρτύριό τους, δείχνουν το μοναστήρι τους, θυμιάζουν, ψάλλουν, τους συντροφεύει ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι καί ω του θαύματος! Ανοίγει αυτή η γεμάτη μαρτυρικά αίματα γη καί αποκαλύπτεται με τον πιο θαυμαστό τρόπο μία εκπληκτική ιστορία, μία πλέον σπουδαία υπόθεση, που δεν έχει ομοιότητα με τα πλέον παράδοξα περιστατικά που έγιναν σε όλη την οικουμένη καί που κάθε άνθρωπος μένει κατάπληκτος. «Τοιαύτα θαύματα δεν έγιναν ΕΙΣ ΚΑΝΕΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ όπου κατοικούν Χριστιανοί, μήτε καί εις την Ελλάδα, εις την οποία, ημπορεί να ειπεί κανένας ότι γίνονται καθημερινά θαύματα».

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΟΥΛΩΤΗ

Σέ μία ἀπό τίς ὡραιότερες περιοχές τῶν ἀνατολικῶν ἀκτῶν τῆς Λέσβου, βρίσκεται τό χωριό Πύργοι Θερμῆς, σέ ἀπόσταση μόλις 10 χιλιομέτρων ἀπό τήν πόλη τῆς Μυτιλήνης. Μπροστά στήν πανέμορφη ἀγκαλιά τῆς νησιωτικῆς αὐτῆς γῆς, μέσα στό Αἰγαιοπελαγίτικο φῶς τοῦ ἥλιου, δεσπόζει ὁ περικαλλής Βυζαντινός Ναός τῆς Παναγίας Τρουλωτῆς. Κτισμένος ἀντικριστά στή θάλασσα, πάνω σ’ ἕνα γραφικό ὕψωμα, στέκει ἀγέρωχος στό διάβα τῶν αἰώνων, διασώζοντας τήν εὐσέβεια, τήν ἀγάπη καί τήν εὐλάβεια τῶν Χριστιανῶν ὅλων τῶν γενεῶν...