Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ
Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής (1941-1944), οι Έλληνες πρόβαλαν ηρωϊκή αντίσταση στην γερμανοϊταλική εισβολή, με κάθε μέσον και τρόπο, προσπαθώντας να αποδιώξουν την λαίλαπα του φασιστικού μορφώματος του χιτλερισμού. Στο νησί και στα χωριά μας, όπως και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, υπήρξαν ηρωϊκές προσπάθειες ανθρώπων που τα κατορθώματά τους έμειναν βαθιά χαραγμένα στην ιστορική μνήμη κάθε τόπου...
Άνθρωποι που το ’λεγε η καρδιά τους, διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια την ζωή τους, αδιαφορώντας περιφρονητικά για τον θάνατο, υπηρετώντας την πατρίδα με αυταπάρνηση, ζήλο και περισσή ανδρεία, κάνοντας ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη ελευθερία από την ναζιστική θηριωδία.
Πολλοί Έλληνες έπεσαν ηρωϊκά πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στα υψώματα της Αλβανίας και της Πίνδου. Μεταξύ τους, τέσσερα παλικάρια του χωριού μας: ΚΑΡΓΑΣ Χ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΚΑΡΓΑΣ Χ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΛΗΜΝΙΟΥ Θ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Θ. ΙΩΑΝΝΗΣ. Κάθε ηλικίας άνθρωποι πρόσφεραν τα μέγιστα, σε υπηρεσίες υψηλού κινδύνου, καθώς περνούσαν κρυφά μέσω Τουρκίας προς την Μέση Ανατολή, τους στρατιώτες που θα πολεμούσαν στην Αφρική, ενσωματωμένοι στον Ελληνικό και στον Αγγλικό στρατό. Με άκρα μυστικότητα φυγαδεύτηκαν πρώην κρατούμενοι στην Γκεστάπο, Νεοζηλανδοί στρατιώτες, Άγγλοι αεροπόροι κ.α. Τις παράτολμες αποστολές αναλάμβαναν να φέρουν εις πέρας, γενναία παλικάρια που ανιδιοτελώς ρισκάριζαν την ζωή τους, γιατί πολλές φορές συλλαμβάνονταν από τους Τούρκους και παραδίνονταν στους Γερμανούς υπό το φάσμα της θανατικής ποινής.
Αργότερα η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας, αναγνωρίζοντας τον ηρωϊσμό, την φιλάνθρωπη στάση και την προσφορά των ανθρώπων του χωριού, απέστειλε στην Κοινότητα Πύργων Θερμής ευχαριστήρια επιστολή: «Σας απευθύνω το σύντομον αυτό μήνυμα δια να σας είπω πόσον η Κυβέρνησις, όσο και ο λαός της Νέας Ζηλανδίας είναι ευγνώμονες προς το Ελληνικόν Έθνος. Ενθυμούμεθα όλα όσα εκάματε δια να βοηθήσετε τους Νεοζηλανδούς στρατιώτες οι οποίοι έμειναν οπίσω όταν η χώρα σας κατελήφθη από τον Γερμανικόν Στρατόν τον Απρίλιο του 1941. Έχομεν βαθείαν συναίσθησιν της υποχρεώσεως της Νέας Ζηλανδίας προς τους γενναίους τούτους Έλληνες δια το θάρρος και την αυτοθυσίαν των. Εις σας προσωπικώς επιθυμώ να είπω ότι ουδέποτε θα λησμονήσωμεν αυτό που εκάματε. Γνωρίζομεν ότι ενεδύσατε και εθρέψατε τους άνδρας μας όταν εσείς οι ίδιοι εστερείσθε και τούτο πράττοντας υπεφέρατε και εκινδυνεύσατε. Δι’ όλα αυτά είμεθα βαθέως ευγνώμονες. Σας απευθύνω τας ειλικρινεστέρας ευχάς δια την ευτυχίαν και ευημερίαν της χώρας σας από τους φίλους και συναδέλφους σας εκ Νέας Ζηλανδίας». Την επιστολή υπογράφει ο Πρωθυπουργός Νέας Ζηλανδίας.
Επίσης, η Αγγλική Royal Air Forces Esaping Society, έστειλε στον Κωνσταντίνο Κατσαρό κάτοικο των Πύργων Θερμής, ευχαριστήρια επιστολή εκτιμώντας την προσφορά του, όταν βοήθησε να αποδράσουν για την Μέση Ανατολή οι Άγγλοι αεροπόροι που έκρυβε επιμελώς στο σπίτι του, ώσπου να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή καί να τους μεταφέρει τη νύχτα με την βάρκα ο μεγαλύτερος γιος του Νίκος, στα απέναντι τουρκικά παράλια. Την βάρκα αυτή την είχαν φτιάξει κρυφά μέσα σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού τους, βάζοντας ένα πανί πάνω στις πρόκες που κάρφωναν τα ξύλα για να μην ακούγονται τα κτυπήματα του σφυριού!
Οι εναπομείναντες, γηρασμένοι σήμερα, γενναίοι πατριώτες, κάθε φορά που θυμούνται και διηγούνται τις περιπέτειες και τα βάσανα που πέρασαν την περίοδο εκείνη, αποτυπώνεται στο πρόσωπό τους η αγωνία και ο πόνος από τις δυσκολίες που έζησαν. Η παλικαριά τους όμως, τους κάνει περήφανους διότι έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους για την αγαπημένη τους πατρίδα, για την οποία δεν δίστασαν σε καμία στιγμή να πεθάνουν για χάρη των ιδεωδών της ελευθερίας, του πατριωτισμού και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Στρατής Ανδριώτης
Άνθρωποι που το ’λεγε η καρδιά τους, διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια την ζωή τους, αδιαφορώντας περιφρονητικά για τον θάνατο, υπηρετώντας την πατρίδα με αυταπάρνηση, ζήλο και περισσή ανδρεία, κάνοντας ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη ελευθερία από την ναζιστική θηριωδία.
Πολλοί Έλληνες έπεσαν ηρωϊκά πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στα υψώματα της Αλβανίας και της Πίνδου. Μεταξύ τους, τέσσερα παλικάρια του χωριού μας: ΚΑΡΓΑΣ Χ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΚΑΡΓΑΣ Χ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΛΗΜΝΙΟΥ Θ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Θ. ΙΩΑΝΝΗΣ. Κάθε ηλικίας άνθρωποι πρόσφεραν τα μέγιστα, σε υπηρεσίες υψηλού κινδύνου, καθώς περνούσαν κρυφά μέσω Τουρκίας προς την Μέση Ανατολή, τους στρατιώτες που θα πολεμούσαν στην Αφρική, ενσωματωμένοι στον Ελληνικό και στον Αγγλικό στρατό. Με άκρα μυστικότητα φυγαδεύτηκαν πρώην κρατούμενοι στην Γκεστάπο, Νεοζηλανδοί στρατιώτες, Άγγλοι αεροπόροι κ.α. Τις παράτολμες αποστολές αναλάμβαναν να φέρουν εις πέρας, γενναία παλικάρια που ανιδιοτελώς ρισκάριζαν την ζωή τους, γιατί πολλές φορές συλλαμβάνονταν από τους Τούρκους και παραδίνονταν στους Γερμανούς υπό το φάσμα της θανατικής ποινής.
Αργότερα η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας, αναγνωρίζοντας τον ηρωϊσμό, την φιλάνθρωπη στάση και την προσφορά των ανθρώπων του χωριού, απέστειλε στην Κοινότητα Πύργων Θερμής ευχαριστήρια επιστολή: «Σας απευθύνω το σύντομον αυτό μήνυμα δια να σας είπω πόσον η Κυβέρνησις, όσο και ο λαός της Νέας Ζηλανδίας είναι ευγνώμονες προς το Ελληνικόν Έθνος. Ενθυμούμεθα όλα όσα εκάματε δια να βοηθήσετε τους Νεοζηλανδούς στρατιώτες οι οποίοι έμειναν οπίσω όταν η χώρα σας κατελήφθη από τον Γερμανικόν Στρατόν τον Απρίλιο του 1941. Έχομεν βαθείαν συναίσθησιν της υποχρεώσεως της Νέας Ζηλανδίας προς τους γενναίους τούτους Έλληνες δια το θάρρος και την αυτοθυσίαν των. Εις σας προσωπικώς επιθυμώ να είπω ότι ουδέποτε θα λησμονήσωμεν αυτό που εκάματε. Γνωρίζομεν ότι ενεδύσατε και εθρέψατε τους άνδρας μας όταν εσείς οι ίδιοι εστερείσθε και τούτο πράττοντας υπεφέρατε και εκινδυνεύσατε. Δι’ όλα αυτά είμεθα βαθέως ευγνώμονες. Σας απευθύνω τας ειλικρινεστέρας ευχάς δια την ευτυχίαν και ευημερίαν της χώρας σας από τους φίλους και συναδέλφους σας εκ Νέας Ζηλανδίας». Την επιστολή υπογράφει ο Πρωθυπουργός Νέας Ζηλανδίας.
Επίσης, η Αγγλική Royal Air Forces Esaping Society, έστειλε στον Κωνσταντίνο Κατσαρό κάτοικο των Πύργων Θερμής, ευχαριστήρια επιστολή εκτιμώντας την προσφορά του, όταν βοήθησε να αποδράσουν για την Μέση Ανατολή οι Άγγλοι αεροπόροι που έκρυβε επιμελώς στο σπίτι του, ώσπου να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή καί να τους μεταφέρει τη νύχτα με την βάρκα ο μεγαλύτερος γιος του Νίκος, στα απέναντι τουρκικά παράλια. Την βάρκα αυτή την είχαν φτιάξει κρυφά μέσα σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού τους, βάζοντας ένα πανί πάνω στις πρόκες που κάρφωναν τα ξύλα για να μην ακούγονται τα κτυπήματα του σφυριού!
Οι εναπομείναντες, γηρασμένοι σήμερα, γενναίοι πατριώτες, κάθε φορά που θυμούνται και διηγούνται τις περιπέτειες και τα βάσανα που πέρασαν την περίοδο εκείνη, αποτυπώνεται στο πρόσωπό τους η αγωνία και ο πόνος από τις δυσκολίες που έζησαν. Η παλικαριά τους όμως, τους κάνει περήφανους διότι έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους για την αγαπημένη τους πατρίδα, για την οποία δεν δίστασαν σε καμία στιγμή να πεθάνουν για χάρη των ιδεωδών της ελευθερίας, του πατριωτισμού και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου