Κάτι τέτοιες βροχερές μέρες φίλοι μου, το μυαλό μου ταξιδεύει πίσω στο χρόνο... Στο πατρικό μου σπίτι... Τότε που παιδάκια βλέπαμε για ώρες την βροχή να πέφτει... Και αναπόλησα!!!
Το σπίτι των γονιών μας, είναι το μόνο σπίτι που μπορείς να πας οποτεδήποτε, απρόσκλητος!
Το μόνο σπίτι που μπορείς να βάλεις κλειδί στην πόρτα και να μπεις μέσα! Το σπίτι που έχει αγαπημένα μάτια που κοιτάζουν την πόρτα μέχρι να σε δουν!
Το σπίτι που σου θυμίζει τις μέρες σου χωρίς ανησυχίες και την ευτυχία σου κατά τη διάρκεια της παιδικής σου ηλικίας.
