Η Μετακομιδή Λειψάνου του Νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου Χατζή του Μυτιληναίου (+30/1/1784), στη γενέτειρά του στους Πύργους Θερμής της Λέσβου το 1985

Στο παρόν video που τραβηξε ο Γιώργος Βασ. Παπαδόπουλος, παρουσιάζεται ολόκληρη η τελετή Μετακομιδής Λειψάνου στους Πύργους Θερμής, του Αγίου Θεοδώρου Χατζή του Μυτιληναίου, που μαρτύρησε στη Μυτιλήνη από τους Τούρκους στις 30 Ιανουαρίου 1784. Είχε ενταφιασθεί στο εξωκλήσι Αγ. Ιωάννου Προδρόμου στο Μόθωνα της Μυτιλήνης και η Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου έγινε στις 4 Σεπτεμβρίου 1967 και φυλάσσονται σήμερα στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής στη Βαρειά της Μυτιλήνης. Η Μετακομιδή ενός μέρους αυτών έγινε από τον Αγ. Ιωάννη στη γενέτειρα του Νεομάρτυρος στους Πύργους Θερμής της Λέσβου στις 3 Σεπτεμβρίου 1985, εφημερεύοντος του π. Μιχαήλ Βουλγαρέλλη και συγχοροστατούντων Ιερέων, μεταξύ των οποίων είναι ο τότε πρωτοσύγκελος και νυν Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ.κ. Ιάκωβος Γ΄. Στο video διακρίνονται πολλά γνωστά πρόσωπα που ήδη δεν βρίσκονται στην παρούσα ζωή, όπως ο π. Παχώμιος Σούγιουλτζης που ιεράτευσε επί σειρά 32 ετών στους Π. Θερμής, καθώς και άλλοι αγαπητοί άνθρωποι που έζησαν στο χωριό. Είναι ένα video ντοκουμέντο που φέρνει σε όλους μας ενθυμήσεις του παρελθόντος, κυρίως δε την ευλογία του Θεού με την ανάδειξη ενός ακόμα Αγίου στον τόπο μας, που μεσιτεύει και πρεσβεύει για την σωτηρία των ευσεβών Χριστιανών.

Στρατής Ανδριώτης - Χαράλαμπος Βατζάκης

Η μετά θάνατον ζωή

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Οι υπόδικοι νεκροί

- Γέροντα, όταν πεθάνει ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τί κατάσταση βρίσκεται;

- Ναι, συνέρχεται καί λέει «τί έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώσει λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τί έκανε, καί, όταν ξεμεθύσει, κλαίει καί οδύρεται καί λέει «τί έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δέν καταλαβαίνουν τί κάνουν, δέν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγει από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μιά ασύλληπτη ταχύτητα...

Ούζο Μυτιλήνης

Το ούζο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παράγεται και καταναλώνεται ευρέως στην Ελλάδα και η παλιά καθ' εαυτού ελληνική ονομασία του είναι Ρακί, η οποία δεν είναι τούρκικη λέξη (Παρεμπιπτόντως οι Τούρκοι δεν νογούσαν ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ήταν αγροίκοι και ότι έμαθαν το έκλεψαν από τους Έλληνες). Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Εικάζεται ότι η ονομασία προέρχεται από το εξής περιστατικό: Μία εταιρία εξήγαγε το ποτό στη Μασσαλία και στα κιβώτια της εξαγώγιμης παρτίδας αναγραφόταν η φράση "uso Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Για κάποιους λόγους η φράση αυτή έγινε συνώνυμη του καλής ποιότητας ούζου, και στη συνέχεια η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο που στο εξής χαρακτήριζε το ποτό...

Κάνει κρύο, κάνει τσίφι γιὰ τὸ δόλιο τὸ κοτσύφι!...

Ἀλήθεια, κάνει κρύο δυνατό, κι ὁ κότσυφας δὲν ξέρει ποῦ νὰ πάῃ νὰ φυλαχτῇ. Νὰ πάῃ πέρα μὲ τὰ χελιδόνια καὶ τ’ ἄλλα ταξιδιάρικα πουλιά,δὲν τὸ θέλει. Τὸ ξέρει, πὼς ἐκεῖ καὶ ζέστη θὰ βρῇ καὶ ἄφθονα ἔντομα,γιὰ νὰ φάῃ. Μὰ τὸν τόπο, ποὺ γεννήθηκε, δὲν τὸν ἀλλάζει. - Κάλλιο νὰ πεθάνω, παρὰ νὰ ξενιτευτῶ, λέει μὲ πεῖσμα.Καὶ χτυπᾷ δυνατὰ τὰ φτερὰ καὶ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν κισσό, ποὺ σκαλώνει πυκνὸς στοὺς τοίχους ἑνὸς ἐρημοκκλησιοῦ...

Παραμύθια της γιαγιάς

Τα παραμύθια της γιαγιάς καθήλωναν τα μικρά παιδιά. Γι' αυτό επιλέξαμε μερικά από τα πιο δημοφιλή παραμύθια που εξιστορούσαν οι γιαγιάδες όπως την Χιονάτη και τους επτά νάνους, την κοκκινοσκουφίτσα, τον λύκο και τα επτά κατσικάκια, τον παπουτσωμένο γάτο, τα τρία γουρουνάκια, το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το λαγό και τη χελώνα και την σταχτοπούτα...

Θεοφάνεια 2012 στη Λουτρόπολη Θερμής της Λέσβου

nesealth 1

Το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Το γραφικό εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στους Πύργους Θερμής της Λέσβου στη θέση "Πούλαινα", ευρισκόμενο ανάμεσα στους ελαιώνες, πλουτίζοντας τη χριστιανική παράδοση του χωριού και διατηρώντας αναμνήσεις από παλιούς εορτασμούς και πανήγυρεις, σχολικών εκδρομών και προσκυνηματικών αναβάσεων, ενθυμίζοντας το θεϊκό "Μετανοείτε"...

Τα φώτα στ' Αϊβαλί

του Φώτη Κόντογλου - από το βιβλίο «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου».

(Ενθυμίσεις από Αϊβαλιώτες πρόσφυγες που πολλοί εγκαταστάθηκαν και στο χωριό των Πύργων Θερμής της Λέσβου, δίνοντας ζωή στον τόπο. Διαβάστε για το πως γιόρταζαν οι Αϊβαλιώτες πρόγονοί μας τα Θεοφάνεια)

Στά θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ’ από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. Έτσι τον ρίχνανε καί στην πατρίδα μου, κ' ήτανε ένα θέαμα όμορφο και παράξενο. Ξεκινούσε η συνοδεία από τη μητρόπολη. Μπροστά πηγαίνανε τα ξαφτέρουγα και τα μπαϊράκια, κ’ ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες με τον δεσπότη, ντυμένοι με τα χρυσά τα άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμαντρίτες, γιατί η πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, καί κατά τις επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τη Λειτουργία καί πηγαίνανε οι παπάδες στη μητρόπολη, για να γίνεται η γιορτή πιο επίσημη. Οι ψαλτάδες ήτανε καί κείνοι κάμποσοι κ' οι πιο καλλίφωνοι, καί ψέλνανε με μεγαλοπρέπεια βυζαντινά, δηλαδή ελληνικά, κι όχι σαν σήμερα πού τρελλαθήκαμε καί κάναμε την ψαλμωδία μας σαν ανάλατα καί ξενικά θεατρικά τραγούδια. Από πίσω ακολουθούσε λαός πολύς...

Το Κανονάκι

Τα παραδοσιακά μας όργανα

Το κανονάκι ή ψαλτήριο αποτελείται από ένα ηχείο σε σχήμα ορθογωνίου τραπεζίου, πάνω στο οποίο είναι τεντωμένες οι χορδές (από έντερο ή από πλαστική ύλη) κατά μήκος των δυο παραλλήλων πλευρών του. Στο καπάκι (δηλ. την ξύλινη επιφάνεια κάτω από τις χορδές) ανοίγονται μια ή περισσότερες τρύπες, συχνά διακοσμημένες. Στην αριστερή πλευρά βρίσκονται τα "μανταλάκια", ή μαντάλια, ένα είδος από κινητούς καβαλάρηδες, που με το ανέβασμα ή το κατέβασμά τους υψώνουν ή χαμηλώνουν το ύψος των φθόγγων κατά 1/4 του τόνου (ισούται περίπου με 2-3 μόρια ή κόμματα). Κάθε φθόγγος μπορεί να έχει από ένα μέχρι 5-6 περίπου μανταλάκια. Το όργανο έλκει πιθανότατα το όνομά του από τον γνωστό μουσικό "Κανόνα" του Πυθαγόρα...