Το εξωκλήσι της Αγίας Θέκλας

Πύργοι Θερμής - ΛΕΣΒΟΣ

Τα Σιβιανά στους Πύργους Θερμής της Λέσβου χρονολογούνται από την Βυζαντινή εποχή καί επί τουρκοκρατίας μεταβλήθηκαν σε τουρκοχώρι, επειδή οι Τούρκοι αγάδες είχαν πάρει τα γύρω εύφορα λιοχώραφα και τα εκμεταλλεύονταν, βάζοντας τους Έλληνες να τα δουλεύουν. Σήμερα είναι ένας μικρός απόμερος οικισμός προς την δυτική μεριά του χωριού, κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, με λιγοστά σπίτια ανάμεσα στα διάσπαρτα ερείπια και τα λιγοστά σωζόμενα παλαιά κτίσματα...

Η δημιουργία του όρου "λεσβία" λόγος περηφάνειας διαχρονικά για όλους του Λέσβιους και τις Λέσβιες

του Σπύρου Πιπερά

Οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν συγχώρησαν ποτέ στους αρχαίους Λέσβιους (κι όχι μονάχα Μυτιληναίους) το γεγονός πως η κοινωνία τους είχε τοποθετήσει τη Γυναίκα δίπλα, στον Άντρα. Δεν συγχώρησαν ποτέ στην κοινωνία της Λέσβου πως αντί να υιοθετήσουν το αθηναϊκό πρότυπο και να κλειδώνουν τη σύζυγο στον γυναικωνίτη, για να διαφυλάξουν την καθαρότητα της ράτσας αλλά και για να μπορούν εκείνοι ανενόχλητοι, να κυνηγούν παλλακίδες και προστατευόμενους στα συμπόσια και τις παλαίστρες, οι Λέσβιοι έστελναν τα κορίτσια τους στους «μουσιπόλους οίκους»!...

Το πάρσιμο της Λέσβου από τους Τούρκους (1462μ.Χ.)

Γράφει ο Φώτης Κόντογλου ότι «Τό σπουδαίο αυτό νησί λεγότανε Λέσβος στ’ αρχαία χρόνια, και Μυτιλήνη ήτανε η πρωτεύουσά του. Στάθηκε δοξασμένο από τα παμπάλαια χρόνια, πού ήτανε πρωτεύουσα της Αιολίδας. Οι Αιολείς ήτανε μια από τις τρεις ελληνικές φυλές, κ’ Αιολίδα λεγότανε η χώρα πού κατοικούτανε, από τον Ελλήσποντο, τα σημερινά Δαρδανέλια, ίσαμε τον Έρμο ποταμό, τούρκικα Γκεντίζ-τσάι, βορινά από τη Σμύρνη. Συμπεραίνω πως η Μυτιλήνη ήτανε η μητρόπολη της Αιολίδας, κι όχι καμμιά άλλη από τις δώδεκα πλούσιες πολιτείες πού ήτανε χτισμένες απάνω στη μεγάλη στεριά της Μικράς Ασίας, γιατί το νησί ήτανε περισσότερο ασφαλισμένο, επειδής ήτανε τριγυρισμένο από θάλασσα, και γιατί οι Αιολείς ήτανε σπουδαίοι θαλασσινοί…

Η μαρτυρική ιστορία των προσφύγων του 1922

Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ

του Στρατή Ανδριώτη
Από τον Αύγουστο του 1922 καταφθάνουν στο νησί της Λέσβου αναρίθμητα πλήθη Μικρασιατών προσφύγων από τα απέναντι παράλια. Διωκόμενοι από τους Τούρκους, εγκαταλείπουν με τον πιο άδικο τρόπο τις πατρογονικές τους εστίες. Ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες έβγαιναν με βάρκες και καΐκια σε τούτες τις ακτές και ήταν αρκετοί εκείνοι, κυρίως Αϊβαλιώτες, που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα χωριά και τις πολιτείες του νησιού, δημιουργώντας αρχικά τους δικούς τους προσφυγικούς οικισμούς, χωρίς να πάψουν να διηγούνται ανελλιπώς στους απογόνους τους την μαρτυρική και αιματόβρεκτη ιστορία της Μικρασίας...

Διηγήσεις προσφύγων της Θερμής

Η τραγωδία και το Μαρτύριο των Μοσχονησιωτών (1922)

Της Βασιλικής Ράλλη

(Από το βιβλίο: «Πατρίδα αξέχαστη Μικρά Ασία» - εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ)

Τον Δεκέμβριο του 1922, ξαφνικά διαδίδεται στη Θερμή της Λέσβου πως ο Ερυθρός Σταυρός έφερε στη Μυτιλήνη μερικές Μοσχονησιώτισσες αιχμάλωτες και τις έχουν στο Προσφυγικό Νοσοκομείο… Ανάμεσά τους η Κατερίνα Γουδάκη, ένα ολόδροσο μπουμπούκι είκοσι χρονών, που τώρα ήταν αγνώριστη, η σκιά του εαυτού της… Την Κατερίνη, την πανέμορφη παιδούλα, τώρα χλωμή σαν το κερί με πρόσωπο μαραμένο, θαρρείς πρόωρα γερασμένο… οι άλλες προσφυγοπούλες πού βρίσκονται εκεί, βρέχουν το πρόσωπό της με τα δάκρυα τους καί περιμένουν με αγωνία να μάθουν νέα απ’ το στόμα της...

Μία ακόμα ιστορία για τα θαυμαστά των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης

...Πάει κάπου 10 χρόνια που ο Μιχαήλ είχε γίνει ρωμαιοκαθολικός ιερέας κάπου στη Γερμανία και η ζωή του κυλούσε αναζητώντας την Αλήθεια... μια ζωή με αγωνία και αμφισβήτηση... την καλή αμφισβήτηση που ευλογεί ο Θεός της Αλήθειας γιατί και δεν είναι ευλογημένη τελικά. Είχε αλλάξει και όνομα και τώρα ως καθολικός ιερέας τον ονόμαζαν Μαξιμιλιανό. Όμως η αναζήτηση ήταν πάνω από τη χαρά της ιεροσύνης. Κάτι δεν τον άφηνε να ηρεμίσει, κάτι ένοιωθε να του λείπει μέσα του μη ολοκληρωμένο παρόλο που είχε εκπληρώσει τον πόθο του να γίνει ιερέας του Χριστού...

Το λιμανάκι της Λουτρόπολης Θερμής στη Λέσβο

TheLoutropolisThermi

Πολιτιστικός Συλλογος Πύργων Θερμής

Αγαπητά μέλη του Συλλόγου μας,

Απολογισμός διετίας.

Αυτά τα δύο χρόνια κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε.

• Εξοπλίσαμε το γραφείο μας με κομπιούτερ, πολυμηχάνημα, DVD, μικροφωνική, έπιπλα, πινακίδα και το βάψαμε .

• Με την οικονομική βοήθεια του Δήμου αντικαταστάθηκαν τα παλιά κουφώματα και μπήκαν τέντες για την προστασία τους.

• Έγινε μερική ανάπλαση της πλατείας Παναγίας Τρουλωτής...

Η εύρεση του τάφου και των λειψάνων του Νεομάρτυρα Αγίου Θεοδώρου Χατζή του Μυτιληναίου

Ο τάφος του Αγίου Θεοδώρου του Χατζή, στο εξωκλήσι Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου στον "Μόθωνα" της Μυτιλήνης.

Στις 30 Ιανουαρίου του έτους 1784, απαγχονίσθηκε από τους Τούρκους στην Μυτιλήνη, για την πίστη του στον Χριστό, ο Άγιος Θεόδωρος ο Μυτιληναίος, ο εκ Πύργων Θερμής της Λέσβου καταγόμενος. Το τίμιο λείψανό του οι Τούρκοι το έριξαν στη θάλασσα αλλά μετά από λίγες ημέρες η θάλασσα το εξέβρασε στη στεριά, μπροστά στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στη θέση Μόθωνας. Οι χριστιανοί, αφού πήραν την άδεια του Κριτή το έθαψαν με τιμές εντός του εξωκλησίου και εκεί παρέμεινε ενταφιασμένος μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου του έτους 1967 όπου και ευρέθησαν τα Άγια λείψανά του.

Γι’ αυτό και η Ορθόδοξος Εκκλησία μας καθιέρωσε την Δ' του μηνός Σεπτεμβρίου, να τιμά την Μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Μυτιληναίου επί της ευρέσεως των σεπτών λειψάνων του...

ΘΕΡΜΗ - Μία προϊστορική πόλη στο Βορειοανατολικό Αιγαίο

της Όλγας Φιλανιώτου

Το βορειοανατολικό Αιγαίο με τα μικρασιατικά παράλια και τα μεγάλα νησιά, τη Λέσβο, τη Λήμνο, τη Σάμο και τη Χίο, διαμόρφωσε μια ιδιαίτερη πολιτισμική φυσιογνωμία, που από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ., οδήγησε στην οργάνωση πόλεων, μια «πρώιμη αστικοποίηση».

Η Λέσβος είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδας και το βορειότερο από τα μεγάλα νησιά που γειτονεύουν με τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, ένα κομμάτι που χωρίστηκε από

τη στεριά και καλύπτει το στόμιο του Αδραμυττηνού κόλπου. Ευνοημένη από τη θέση της, σε θαλάσσιους δρόμους που ενώνουν το Αιγαίο με τον Ελλήσποντο, την Ανατολή με τη Δύση, με πλούσια βλάστηση, καλλιεργήσιμη γη και άφθονα νερά, η Λέσβος κατοικήθηκε νωρίς και ήδη από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, την 3η χιλιετία π.Χ. είχε οικισμούς με αστικά χαρακτηριστικά...

Τα φυτά και τα δέντρα του αρχαιολογικού χώρου της Θερμής Λέσβου

Εισαγωγή

της κ. Όλγας Φιλανιώτου – Προϊσταμένης Κ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Μυτιλήνης

Βασική αρχή στη διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου της Θερμής ήταν οι ήπιες παρεμβάσεις, έτσι ώστε ο χώρος να έχει «φυσικότητα» και να είναι ευανάγνωστος. Αποφύγαμε τα «σκληρά» υλικά, όπως το σκυρόδεμα, στους διαδρόμους των επισκεπτών και στα πρανή της περιμέτρου του ανασκαμμένου χώρου. Για την επίστρωση των διαδρόμων επιλέξαμε θρυμματισμένο ιγνιμβρίτη, εγχώριο υλικό που με το απαλό κοκκινωπό του χρώμα υπογραμμίζει, χωρίς να αντιμάχεται, τα χρώματα των αρχαίων οικοδομικών λειψάνων και δημιουργήσαμε χωμάτινα πρανή, που απαλύνουν τη μετάβαση από τον ανασκαμμένο χώρο στην επίπεδη περίμετρο...