του Νίκου Λικαρδόπουλου
…Και οι γκιργκιράδες, όπως ονόμαζαν τους εαυτούς τους οι θαλασσοδαρμένοι ψαράδες, που αποτελούσαν το πλήρωμα στο μεγάλο μονοκάταρτο καΐκι, το γνωστό γρι-γρι, αλλά και στο μικρότερο βοηθητικό σκαρί, τη σαντάλα ή καϊκάκι, που συρόταν πάντα από πίσω του τραβώντας με τη σειρά της τις ξύλινες βάρκες με τις δυο μεγάλες λάμπες στην πρύμη τους η καθεμιά.
«Άγιος Ιωάννης» ήταν με τ’ όνομα το γρι-γρί, που θυμάμαι αραξοβολημένο στο μικρολίμανο του χωριού μου, ιδιοκτησίας τών αδελφών Ανδριώτη. Του Στέλιου, μηχανικού, του Νίκου, ψαροκαπετάνιου, και του καπετάν Χαρίλαου μέσα σ’ όλα ακόμα και στις οικονομικές δοσοληψίες με τους ψαρομανάβηδες της ιχθυόσκαλας.
