Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Κάποτε, τα καλοκαίρια μας...


 "Κάποτε, τα καλοκαίρια μας, μετρούσαμε,

πόσα παγωτά φάγαμε,
πόσα μπάνια κάναμε.
Λάμπαμε από χαρά,
με τα πρώτα καρπούζια.
Τα βράδια είχαμε κι ένα μακρυμάνικο, για τα θερινά σινεμά, δίπλα στη θάλασσα.
Οι ντομάτες μόσχομύριζαν,
τα ροδάκινα ξεχείλιζαν,
από γλύκα.
Ξεχνιόμαστε,
στις ατέλειωτες βόλτες
και μόνο η πείνα,
μας γυρνούσε σπίτι...

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024

«Στρατούλα, η Παναγία είναι δική σου…»

 


Η Θαυμαστή αποκάλυψη του παρεκκλησίου της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στους Πύργους Θερμής της Λέσβου έγινε το 1952. Στην 14χρονη τότε, Ευστρατία Κλειδαρά, εμφανίσθηκε στον ύπνο της, κάτω από ένα δέντρο συκαμιάς, έξω από το σπίτι της, μια γυναίκα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μικρό παιδί. Η Στρατούλα, όπως την ονόμαζαν στο χωριό, ρώτησε την γυναίκα αν θέλει να φάει κάτι το παιδί της, ή εκείνη, ή αν γυρεύει κάποιον. Εκείνη της απάντησε ότι δεν χρειάζεται κάτι. Μετά την ρώτησε που μένει και εκείνη της αποκρίθηκε ότι μένει στη γειτονιά της, δίπλα στο σχολείο του χωριού και ότι γιορτάζει την 1η Οκτωβρίου και θέλει να την λειτουργεί κάθε χρόνο! Το όνειρο αυτό το είδε τρία συνεχόμενα βράδια!

Τετάρτη 8 Μαΐου 2024

Πάμε για ούζο…

 

του Στρατή Ανδριώτη

Παραδεισένια ζωή! Ένα ποίημα οι αναμνήσεις που γίνονται  μουσική της ψυχής. Μια ζωγραφιά κάθε όνειρο που ζήσαμε σε έναν αλησμόνητο κόσμο. Στο νησί της Λέσβου, στην ονειρική παραλία με το πλακόστρωτο μουράγιο του λιμανιού της Θερμής. Στο τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα, να σε φιλεί το κύμα, καθώς φυσάει το μελτέμι! Ταξιδεύοντας στο πέλαγος, ανάμεσα στα φωτεινά χρώματα του ήλιου της Ελλάδας, του δειλινού και της αυγής του Αιγαίου. Ένα θαυμαστό ταξίδι που το χαίρεσαι όταν το ονειρεύεσαι, όταν το ζεις, όταν το θυμάσαι.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...

Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...
Θα με ρωτήσεις, ′′ - Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι?". Και θα χαμογελάω.
Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
′′-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!