Πύργοι Θερμής ΛΕΣΒΟΣ: Το λιομάζωμα του 1455

Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Το λιομάζωμα του 1455

Διήγηση Ακινδύνου, Επιστάτη και υποτακτικού της Μονής Καρυών Θερμής (1433-1463)

Εκείνη τη χρονιά μπήκε ο χειμώνας όψιμος αλλά σκληρός. Ασταμάτητη κακοκαιρία με ανεμοβρόχια είχαν φέρει τους χτηματίες άνω κάτω. Για πολλούς είχε καθυστερήσει ανεπανόρθωτα τη σπορά, οι ελιές είχαν στρωθεί τάπητας κάτω από τα λιόδεντρα. Οι νοικοκυραίοι χτυπούσαν τα κωλομέρια τους...

Η απελπισία κορυφώθηκε κατά τα Χριστούγεννα που το γύρισε σ' ένα ξεροβόρι πολύ φοβερό. Ο γείτονας μας ο Γιάννης ο Βαγιός δεν είχε μαζέψει ούτε ένα σακί καρπό. Το λιτρουβειό του προεστού Βασιλείου δεν είχε καν λαδωθεί. Εμείς να βλέπουμε τις ελιές μας στις Καρυές όλες στρώμα και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ήταν σκέτη απελπισία. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς γλύκανε. Βγήκε πρώτος ο Γέροντας (Άγιος Ραφαήλ).

«Άντε παιδιά, πάμε για τις ελιές, δεν παίρνει άλλο».

«Όλοι για τις ελιές», έκαμε και η μάνα μου η Μελπομένη, που η καταστροφή (Άλωση της Πόλης) την πονούσε περισσότερο. Με το βλέμμα της μ' έσπρωξε να δώσω το παράδειγμα πως η μέρα εκείνη έπρεπε να είναι πολύ παραγωγική…