Σε μια από τις ωραιότερες περιοχές των ανατολικών ακτών της Λέσβου, βρίσκεται το χωριό Πύργοι Θερμής, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βορειότερα από την πόλη της Μυτιλήνης. Μπροστά στην πανέμορφη αγκαλιά της νησιωτικής αυτής γης, ένας πανέμορφος κόσμος, γεμάτος με σπάνιες χάρες και εικόνες ιδανικές, ξεπροβάλλει μαζί με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας με τα πιο φανταχτερά χρώματα τον ουρανό και τα σύννεφα, καθώς καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της θάλασσας του Αιγαίου. Αγκαλιάζουν στην απεραντοσύνη τους τούτη τη γη, σαν μια αρμονική συμφωνία που αποκαλύπτει τον παραδεισένιο και αγιασμένο τόπο της Θερμής, γαλήνιο, ήρεμο.
σ.α.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Η ειδωλολατρία στην αρχαιότητα

Πλησίον της παραλίας Θερμής στη Λέσβο, υπήρχε στην αρχαιότητα ειδωλολατρικός ναός που λατρευόταν η «θεά» του δωδεκαθέου η Άρτεμις, ως «θεά» της φύσεως και του κυνηγιού. Πριν ασπασθούν την Αλήθεια του Χριστιανισμού, οι αρχαίοι Έλληνες αναζητώντας εξηγήσεις περί των θείων καταβολών τους, πίστευαν περισσότερο από φόβο, στην πλάνη των «θεών» του Ολύμπου, καθώς και σε άλλες θεότητες, οι οποίες ήταν μυθικά και ανύπαρκτα πρόσωπα, που όμως δίδασκαν και υποχρέωναν τους ανθρώπους να βιώνουν την ανηθικότητα, την εγκληματικότητα και την παρανομία, αφού οι ίδιοι οι «θεοί» αναμεταξύ τους εξαπατούνταν, εκδικιόντουσαν και πολεμιόντουσαν...
 Επίσης, στα αρχαία χρόνια λατρευόντουσαν τα βουνά, τα ποτάμια, τα ζώα, τα δέντρα, τα ξύλα καί οι πέτρες. «Θεολόγοι» γίνονταν οι κάθε είδους ποιητές που θεοποιούσαν τα ανθρώπινα πάθη και παρουσίαζαν την αμαρτωλότητα π.χ. του «θεού» Δία που έδερνε την γυναίκα του, την «θεά» Ήρα, η οποία ήταν ζηλιάρα, φθονερή, εκδικητική, με φοβερό μίσος, συγχρόνως και μοιχαλίδα αφού φέρεται να γέννησε τον Ήφαιστο από κρυφή σχέση με τον Κρόνο, που ο Δίας από τον θυμό του γκρέμισε τον νόθο γιο, και για να εκδικηθεί την Ήρα, έμπαινε κρυφά στα σπίτια γυναικών, τις βίαζε κάνοντας νόθα παιδιά όπως π.χ. τον Ηρακλή με την Αλκμήνη! Εξαιτίας της όμορφης «θεάς» Αφροδίτης που αλληλοαπατιόντουσαν με το σύζυγό της «θεό» Άρη, δικαιολογούσαν οι βασιλείς, αλλά και οι απλοί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, τα πάθη της μοιχείας και της πορνείας, διδασκόμενοι ακόμα ότι ο «θεός» Ποσειδώνας βίασε την αδερφή του, την «θεά» Δήμητρα που την επιθυμούσε διαρκώς! Οι μέθυσοι «θεοί» Διόνυσος και Βάκχος έδιναν το παράδειγμα της κραιπάλης, ενώ επιτρέπονταν και «νομιμοποιούνταν» οι κλεψιές ιδίως των πλουσίων, αφού πρώτος κλέφτης χαρακτηριζόταν ο «θεός» Ερμής, καθώς και ο «θεός» Άρης που αυτός «έφταιγε» για τους πολέμους, μπορώντας έτσι οι άρχοντες να καταστρέφουν και να σκοτώνουν, όπως και ο «θεός» Κρόνος που έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και έφαγε τα παιδιά του, για να μην του πάρουν την εξουσία! Πίσω από τα είδωλα των ψευτοθεών κρυβόταν οι δαίμονες, που παρέσερναν τους ανθρώπους σε κάθε λογής αμαρτία, καί ως «θεοί» ζητούσαν από τους ανθρώπους θυσίες ζώων, ή ακόμα και ανθρωποθυσίες, μέσω των μάντεων και των ιερέων των ειδωλολατρικών ναών!
Το «ιερό» της Αρτέμιδος στην Θερμή, ήταν κτισμένο πλάι στις ιαματικές πηγές, και οι άνθρωποι απέδιδαν σ’ εκείνη την «θεά» τις θεραπευτικές ιδιότητες των θερμών υδάτων. Όπως σε άλλους ειδωλολατρικούς ναούς, τελούνταν καί εδώ, εορτές προς τιμήν της Αρτέμιδος που πλαισιώνονταν με τραγούδια και χορούς, με μαστιγώσεις και ευνουχισμούς νέων! Δίδονταν επίσης και οργιαστικός χαρακτήρας στην «πανήγυρη» αφού προς τιμήν των «θεών» του Ολύμπου γίνονταν σεξουαλικά όργια με έγγαμες και άγαμες γυναίκες που υποχρεωνόντουσαν να ανεχθούν αυτές τις πράξεις ακόμα και την «ιερή» πορνεία. Η ανέγερση ειδωλολατρικών ναών κοντά σε ιαματικές πηγές εξυπηρετούσε στο να γίνεται ο καθαρμός όσων ήθελαν να ρωτήσουν τους μάντεις που θα όριζαν αναλόγως το είδος της θυσίας. Σε μια αίθουσα του ναού, διερχόταν το νερό της πηγής από έναν οφθαλμό και αναδύονταν οι ατμοί των θερμών υδάτων που όταν τις εισέπνεε ο μάντης μασουλώντας και φύλλα δάφνης, ερχόταν σε παραλήρημα δίδοντας ασαφείς απαντήσεις μέσω των ειδωλολατρών ιερέων στους φοβισμένους ανθρώπους. Τον ρόλο των μάντεων έπαιζαν συνήθως γυναίκες με μαντικό πνεύμα που υπό την δαιμονική επήρεια πλανούσαν τους ενδιαφερόμενους. Γι αυτό και ο ναός αυτός ως άντρο κολάσεως, αφέθηκε και καταστράφηκε όταν οι ντόπιοι ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό, γνωρίζοντας την διαφορά του μυθικού Δία, που τον φαντάζονταν με τους κεραυνούς να τιμωρεί τους ανθρώπους, από τον Ενανθρωπίσαντα Αληθινό Θεό, στο πρόσωπο του Χριστού που δίδαξε τη ζωή της αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον, με πίστη, πνευματικό αγώνα, Θεία Ευχαριστία, ταπεινοφροσύνη, ανεξικακία, μετάνοια, εξομολόγηση, προσευχή, εγκράτεια, νηστεία, μελέτη θείων Γραφών, μνήμη θανάτου, Ουράνια Βασιλεία.
Μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι της αρχαιότητας (Αριστοτέλης, Σωκράτης, Πλάτων, Ευριπίδης, Θεόφραστος και σωρεία άλλων), θεωρούσαν γελοία την πίστη των αρχαίων ανθρώπων στους δώδεκα «θεούς». Θεωρούσαν τους Ολύμπιους ως συνέπεια της διαστρεβλωμένης ανθρώπινης φαντασίας, και καταδίκαζαν τις αντιλήψεις των εποχών εκείνων περί του θείου καί τους τρόπους που πιστευόταν. Απεφάνθησαν ότι δεν ήταν δυνατόν να λατρεύονται άψυχα πράγματα, με μυθικές φαντασιώσεις ως θεοί, και απέκλεισαν την πλάνη ότι ο ήλιος, τα αστέρια, οι άνεμοι, το νερό, η γη, και η φωτιά αντιπροσώπευαν το θείο!
Στρατής Ανδριώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου