Η Θερμή εν έτει 1460μ.Χ.

Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το πιο όμορφο και το πιο γλυκό των τελευταίων χρόνων. Το καλοκαίρι του 1460. Παρά τις δυσκολίες και τα κακά χαμπέρια που μας πλημμύριζαν από παντού το χαιρόμασταν εκείνο το καλοκαίρι…

Στην Θερμή το καλοκαίρι θρασομανούσε. Ασπρόφλογος ο ήλιος διαφέντευε την πλάτη χρυσαφίζοντας πάνω στο κιτρινωπό χορτάρι κι ασημώνοντας τις πλαγιές των ελαιώνων. Πέρα η θάλασσα με τις γλαυκές της ανταύγειες έστελνε κάθε απομεσήμερο το δροσερό της μελτέμι από την Ανατολή να χαιρετήσει τα φλογισμένα πρόσωπα και να σφραγίσει τις λιγωμένες ανάσες των ανθρώπων. Πέρασεν ο θέρος, τελειωμένα και τ’ αλωνίσματα. Ο σιγαλινός ύπνος του καλοκαιριού, οι καρποί, το κελάηδημα των πουλιών, εκείνα τα ασπρογάλανα σύννεφα σαν τρικάταρτα κάτεργα των κουρσάρων του παλιού καιρού, όλα ασάλευτα στις ράχες των βουνών ή πάνω από τη θάλασσα, ζωγράφιζαν τραγουδώντας τη γλύκα του καλοκαιριού...

Από το βιβλίο "Άγραφον, η Αποκάλυψη του Αγίου Ραφαήλ" του Φωτίου Λίτσα