Συνέντευξη στην Βαγγελιώ Χρηστίδου (17/07/2010)
Όπως κάθε καλοκαίρι, έχει επιστρέψει και φέτος στη γενέτειρά της τη Μυτιλήνη. Με μια πετυχημένη έκθεση με τίτλο «Αναθάλλουσες Αισθήσεις» μέσα στον περασμένο Μάρτιο, η και πρόεδρος από το τέλος του περασμένου έτους της Λεσβιακής Παροικίας Καίτη Μεσσηνέζη συμμετέχει μέχρι τις 31 Ιουλίου με ένα έργο της στην ομαδική έκθεση που διοργανώνει η εφημερίδα «Πολίτης», στο Αρχοντικό Γεωργιάδη. Την επισκεφτήκαμε στους Πύργους Θερμής και συγκεκριμένα στον «Πύργο Χρυσώ» της οικογένειας, όπου μας ξενάγησε στις δημιουργίες και στο χώρο εργασίας της και μας μίλησε για την τέχνη της και για τα βήματα που έκανε μέσα στη χρονιά που μας πέρασε...
Από πού αντλείτε τα θέματά σας, κ. Μεσσηνέζη; Σας έχει επηρεάσει η γενέτειρά σας κυρίως ή έχετε ερεθίσματα και από άλλα βιώματά σας;
«Σίγουρα ξεκίνησα τη δουλειά μου στη Μυτιλήνη. Τον πιο πολύ χρόνο τον περνάω εδώ και δουλεύω εδώ. Όλη αυτή η μαγεία που έχει το νησί μας αντανακλά τα χρώματα. Η ευαισθησία που έχουν τα δέντρα μας, οι ελιές, η κίνηση η τουριστική, είναι εικόνες που με εμπνέουν. Αυτά όλα τα βλέπεις μέσα στη δουλειά μου. Στην αρχή δούλευα στο ύπαιθρο, τώρα που μεγάλωσα τις επιφάνειες όσον αφορά την ακουαρέλα, δουλεύω μέσα. Ωστόσο, τα λάδια και τις τέμπερες εξακολουθώ να τα δουλεύω στη φύση.»
Με τη ζωγραφική πότε πρωτοασχοληθήκατε; Η οικογένειά σας σάς ενθάρρυνε;
«Από μωρό παιδί, τα χρώματα ήταν το παιχνίδι μου. Αργότερα, στο δημοτικό, έκανα μαθήματα ζωγραφικής διά αλληλογραφίας με τη γαλλική σχολή ABC, την οποία τελείωσα όταν ήμουν 12 χρονών. Βλέποντας οι γονείς μου ότι τα τετράδιά μου ήταν πάντα ζωγραφισμένα, αποφάσισαν πως κάποια στιγμή έπρεπε να ξεκινήσω, πως έπρεπε να με βοηθήσουν. Όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω, βασιζόμουν σε σκηνές που έβλεπα γύρω μου στους δρόμους και στη φύση και σταδιακά έφτασα στα έργα που φτιάχνω σήμερα.»
Τι σας έκανε να φύγετε για την Αθήνα μόλις τελειώσατε το γυμνάσιο; Ήταν η αγάπη σας για την τέχνη; Και από πού προήλθε αυτή;
«Φύγαμε οικογενειακώς τότε. Ήθελα να σπουδάσω στην Καλών Τεχνών και παράλληλα παρακολουθούσα και τη Σχολή του Δοξιάδη ως γραφίστρια. Εκεί έμαθα την ακουαρέλα. Η αγάπη μου για την τέχνη προήλθε σίγουρα και από την οικογένειά μου, αφού ο αδελφός της μάνας μου ήταν “το αηδόνι της Μυτιλήνης” και έπαιζε και πολύ ωραία κιθάρα. Και η ίδια η μητέρα μου, πιο πολύ τραγουδούσε παρά μιλούσε.»
Περί καλλιτεχνικών ενασχολήσεων - Ποια τεχνική προτιμάτε κυρίως και γιατί;
«Περισσότερο έχω ειδικευτεί στην ακουαρέλα, είναι μέσα στον τύπο μου γιατί είμαι παρορμητικός άνθρωπος και ενθουσιάζομαι εύκολα. Δεν είμαι της υπομονής. Έχω υπομονή και όλοι τη θαυμάζουν, αλλά αυτό που αισθάνομαι θέλω γρήγορα να το βγάλω στο χαρτί και η ακουαρέλα με βοηθάει.»
Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο;
«Όλα τα αγαπώ και όταν ζωγραφίζω μετρώ πολύ αυτό που θα δείξω. Το φροντίζω όπως έκανα και κάνω και με τα παιδιά μου. Στην αρχή δυσκολευόμουν να τα αποχωριστώ, μετά όμως συνηθίζεις γιατί δεν μπορείς να φυλάξεις τόσα έργα.»
Είναι, πάντως, πολύ ονειρικά τα έργα σας.
«Τους ανθρώπους, τα πορτραίτα, δεν τα έχω πάντοτε μπροστά μου, αλλά ως επί το πλείστον είναι στιγμιότυπα. Σε κοιτάζω να μιλάς, ακούω τα προβλήματά σου και τα όνειρά σου, κάτι μέσα από αυτά που αισθάνεσαι περνά στο πρόσωπό σου και μέσα στη δική μου την καρδιά. Αυτό το πράγμα ζωγραφίζω. Δε με ενδιαφέρει να μοιάζεις, να αποτυπώσω στο χαρτί αυτό που υπάρχει, αλλά να βγάλω στο χαρτί μου αυτό που νιώθεις, αυτό που βλέπω εγώ. Αυτό που περνάει από μέσα μου είναι περισσότερο το ουσιώδες στοιχείο, το οποίο… δεν είναι όνειρο;»
Ζωγραφίζετε σε καθημερινή βάση;
«Όχι πάντα, εξάλλου και ο χρόνος είναι περιορισμένος συχνά τώρα που έχω και τρία εγγονάκια. Για να ζωγραφίσω, πρέπει να έχω κάτι να πω. Πολλές φορές, όταν ξεκινήσω κάτι, από μόνο του μεγαλώνει την ανάγκη να συνεχίσω. Τελευταία, για παράδειγμα, ξεκίνησα να κάνω ορισμένα κεφάλια με μελάνι και τελικά μου βγήκαν περίπου 40 σχέδια. Η Αθήνα, δυστυχώς, δεν είναι η πόλη που θα με βοηθήσει να δουλέψω, παρ’ όλο που έχω εκεί το ατελιέ μου. Έρχομαι εδώ, δουλεύω τους έξι μήνες και τους υπόλοιπους έξι πηγαινοερχόμαστε στον ισθμό της Κορίνθου κάθε τόσο, όπου έχω ένα χώρο για τη δουλειά μου.»
Ασχολείστε όμως και με άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες, όπως αγιογραφία και βοτσαλωτά δαπέδου.
«Με την αγιογραφία ασχολήθηκα ένα διάστημα, δεν ασχολούμαι συνέχεια. Αυτήν τη στιγμή έχω κάποια κομμάτια στο ατελιέ μου στην Αθήνα. Έχω κάνει όμως πολλά βοτσαλωτά, κάποια επαγγελματικά, πολλά από αυτά στο σπίτι μου. Το έμαθα από ένα γέρο πετρά που βοήθησε στην ανακαίνιση του πύργου που μένουμε στη Μυτιλήνη. Είναι δύσκολη τέχνη, αφού χρειάζονται πολλά βότσαλα για κάθε τετραγωνικό μέτρο και είναι απαραίτητο να διαλέξεις τα κατάλληλα βότσαλα.»
Για τη χρονιά που πέρασε - Μέσα στο Μάρτιο παρουσιάσατε, στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών «Γ. Καρύδης» στη Φιλοθέη της Αθήνας, την έκθεση ακουαρέλας με θέμα «Αναθάλλουσες Αισθήσεις». Μιλήστε μας για το θέμα της έκθεσης και τα σχόλια που ακούσατε.
«Ήταν μια σειρά με τοπία, μια σειρά πορτραίτων και μια σειρά μελανιών, άγρια βλάστηση της Μυτιλήνης. Χωρίζω τα έργα μου σε ομάδες, γιατί θέλω να βοηθώ τον κόσμο που έρχεται στην έκθεση και να καταλαβαίνει αυτό ακριβώς που θέλω να δώσω. Πήγε αρκετά καλά και άκουσα πολύ καλά σχόλια. Έχω μια άνετη επαφή με τον κόσμο που έρχεται, γινόμαστε μια παρέα, δεν υπάρχει απόσταση και αυτό είναι πολύ καλό.»
Στην Αθήνα συμμετέχετε συχνά σε εκθέσεις; Ποια ήταν η σημαντικότερη για εσάς, τόσο εκεί όσο και σε άλλες περιοχές - της Λέσβου συμπεριλαμβανομένης.
«Έχω κάνει περίπου 45 ομαδικές και 30 ατομικές. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω κάποιες, ωστόσο αυτές που με συγκινούν είναι αυτές που έχουν κάποιο καλό σκοπό.»
Από τον περασμένο Δεκέμβριο είστε πλέον η πρόεδρος της Λεσβιακής Παροικίας Αθηνών. Πώς αισθανθήκατε γι’ αυτή σας την εκλογή; Ήταν αναμενόμενη μετά από τόσα χρόνια που ήσαστε αντιπρόεδρος;
«Είμαι στη Λεσβιακή Παροικία εδώ και 21 χρόνια, αρχικά ως απλό μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ενώ τα τελευταία χρόνια ήμουν αντιπρόεδρος. Αυτά είναι τυπικά, όμως. Όταν θέλει κανείς να δουλέψει, το κάνει ούτως ή άλλως κι εμένα μου αρέσει να δουλεύω.»
Τι έχει κάνει φέτος η Λεσβιακή Παροικία και τι σχεδιάζετε να κάνετε;
«Αυτό που κάναμε φέτος και ήταν ιδιαίτερο ήταν μια εκδρομή που διοργανώσαμε μέσα στον Ιούνιο, κατά την οποία φέραμε 32 επισκέπτες από το εξωτερικό στη Λέσβο. Κανείς τους δεν είχε έρθει ποτέ εδώ, τους φιλέψαμε, τους φιλοξενήσαμε, τους ξεναγήσαμε με το σύζυγό μου σε όλο το νησί και έφυγαν ενθουσιασμένοι, οι περισσότεροι θέλοντας να ξαναέρθουν στο νησί. Κατά τη γνώμη μου ήταν κάτι πολύ σημαντικό, αφού η κατάσταση τώρα είναι δύσκολη και δεν πρέπει να σκεφτόμαστε το εξωτερικό, αλλά να δούμε το σπίτι μας και να μην το αφήσουμε να πέσει. Ο καθένας να βάλει ένα λιθαράκι, πιστεύω ότι θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.»
Τα σχέδια του καλοκαιριού - Μέχρι το τέλος του μήνα, ένα έργο σας θα φιλοξενείται στην ομαδική έκθεση που γίνεται στο Αρχοντικό Γεωργιάδη. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
«Είναι μια πολύ όμορφη πρωτοβουλία του “Πολίτη”, που ξεκίνησε από την προσπάθειά του να προβάλει τα έργα καλλιτεχνών. Έτσι προβάλλονται και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, τόσο αυτοί που ζουν εδώ όσο και οι εκτός Μυτιλήνης.»
Άλλα σχέδια που έχετε για το προσεχές διάστημα; Θα σας δούμε σε κάποια έκθεση στη Μυτιλήνη;
«Όχι, δε θα κάνω κάτι άλλο. Έχω πει ότι αυτό το διάστημα, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου που θα καθίσουμε, θα είναι για να δουλέψω και να ηρεμήσω.»
Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο κ. Μεσσηνέζη;
«Τι άλλο να προσθέσω; Ό,τι έχω να πω, το λέω με τα χρώματα...»
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα «Εμπρός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου